مشاور روحانی: ایران نتیجه انتخابات سنا را تعیین کرد!

انتخابات اخیر آمریکا و کنترل یافتن جمهوری‌خواهان بر سنای این کشور، مهم‌ترین موضوع روزنامه‌های آخر هفته است. پیش‌بینی آینده روابط رئیس مجلس با اصولگرایان دیگر مساله مهمی است که ذیل خبر تشکیل حزبی با محوریت لاریجانی مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از نمایندگان هوادار دولت نیز مدعی شده که دولت از مجلس فعلی قطع امید کرده است.

انتخابات اخیر آمریکا و کنترل یافتن جمهوری‌خواهان بر سنای این کشور، مهم‌ترین موضوع روزنامه‌های آخر هفته است. پیش‌بینی آینده روابط رئیس مجلس با اصولگرایان دیگر مساله مهمی است که ذیل خبر تشکیل حزبی با محوریت لاریجانی مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از نمایندگان هوادار دولت نیز مدعی شده که دولت از مجلس فعلی قطع امید کرده است.

مشاور روحانی: ایران نتیجه انتخابات سنا را تعیین کرد!

بررسی تاثیر انتخابات اخیر آمریکا و پیروزی جمهوری‌خواهان مهمترین مساله روزنامه‌های امروز است.دنیای اقتصاد در بخشی از مطلبی با عنوان «پایان عصر اوباما؟» در این باره نوشته: روز سه‌شنبه، پیروزی جمهوری‌خواهان در شرایطی رقم خورد که این نمایندگان بیشترین انتقاد را از مدیریت باراک اوباما داشته‌اند. جمهوری‌خواهان گفته‌اند که در نظر دارند برنامه‌هایی مثل مهاجرت و راهکار باراک اوباما را برای کسری بودجه روی هوا ببرند. از نظر جمهوری‌خواهان این برنامه‌ها دیگر اولویتی برای آمریکا محسوب نمی‌شود.

هم‌اینک دموکرات‌ها تنها کاری که می‌توانند در برابر جمهوری‌خواهان انجام دهند، استفاده از راهکار اطاله زمان است و می‌توانند با این حربه قوانین موردنظر جمهوری‌خواهان را به تاخیر بیندازند. این تکنیکی بوده است که جمهوری‌خواهان پیش از اینکه اکثریت را به دست گیرند از آن استفاده می‌کرده‌اند. اینک باید منتظر ماند و دید که آیا کنگره می‌تواند سدی در برابر باراک اوباما باشد یا نه. نحوه تبلیغات جمهوری‌خواهان در ایام انتخابات نشان می‌دهد که جمهوری‌خواهان شمشیر را از رو بسته‌اند و قصد سد کردن برنامه‌های اوباما را دارند. اما رهبر تازه سنا، میچ مک‌کانل ضمن رد این ادعا گفته است که سیستم دو حزبی به معنای دعوای همیشگی نیست.

با وجود این او ضمن انتقاد از اوباما گفت: تا به امروز، مدیریت رئیس‌جمهوری به‌گونه‌ای بوده است که سعی داشته به مردم آمریکا بگوید چه چیزی برای آنها خوب است. سپس، اگر برنامه وی سرانجام مناسبی پیدا نمی‌کرد، او کسانی را سرزنش می‌کرد که به ادعای وی مانع پیشبرد برنامه‌های وی می‌شده‌اند.

دموکرات‌ها که پس از 8 سال اکثریت را در سنا از دست داده‌اند، در برابر سخنان مک‌کانل که ندای پیروزی سر می‌دهد، می‌گویند که مردم این کشور از دو حزب می‌خواهند که در کنار هم مشکلات را حل کنند. هری رید که تا پیش از چهارم نوامبر، رهبر سنا بود، ضمن تبریک به مک‌کانل گفته که این خواسته مردم است تا دو حزب با هم کار کنند. با این حال، جمهوری‌خواهان با بسیاری از قوانین و طرح‌های دولت اوباما در مجلس نمایندگان مخالفت کرده‌اند. آنها زمانی که در اقلیت بوده‌اند، (در سنا ۴۵ به ۵۳ و دو نماینده مستقل عمدتا هوادار دموکرات) نتوانستند آن‌گونه که می‌خواهند برنامه‌های باراک اوباما را زمین‌گیر کنند، اما حالا می‌توانند سدی بلند برای برنامه‌های دو سال آتی اوباما باشند.

حتی برخی از جمهوری‌خواهان پس از پیروزی در انتخابات چهارم نوامبر، بازی را به زمین انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 کشانده‌اند و می‌گویند که با این پیروزی شرایط برای نامزدی هیلاری رودهام کلینتون هم سخت‌تر شده است. آنها می‌گویند که جمهوری‌خواهان در حوزه‌هایی پیروز شده‌اند که تا پیش از این تصور می‌شده این زمین بازی برای دموکرات‌ها بوده است؛ همچنین برخی دیگر می‌گویند در انتخابات کلرادو، اودالِ دموکرات سعی داشته که از گاردنر چهره‌ای ضدزن بسازد، به‌رغم همه این تبلیغات، وی توانست اودال را در این انتخابات پس بزند. برخی می‌گویند که جامعه آمریکا آمادگی پذیرش یک رئیس‌جمهوری زن را ندارد.

ساسان آقایی در بخش پایانی مطلبش با عنوان « واشنگتن تغییر چهره داد» در روزنامه اعتماد در باره سرنوشت اوباما نوشته: شش سال پیش که این بدمن سرنوشت قطار واشنگتن را به دست گرفت، کاریکاتورهای زیادی در رسانه های امریکایی با این تعبیر منتشر شد که نشان می دادند، یک سیاهپوست در نقش یک «خدمتگزار» به «کاخ سفید» می رود تا ریخت وپاش ها و ظرف و ظروف های شکسته ناشی از بدمستی ها و خوشگذرانی های اربابان سفید «محافظه کار» را جمع و جور کند و به اوضاع سروسامانی دهد، آن مردی که قرار بود این نقش را انجام دهد، انگار ترجیح داد به جای مرتب کردن بی نظمی ها، فونداسیون را بکوبد و یک بنای نو بسازد اما دو سال دیگر که باراک اوباما جای خود را به رییس جمهور بعدی بدهد، این رییس جمهور چه کلینتون دموکرات ها باشد چه بوش جمهوریخواهان، به نظر می رسد کاریکاتونیست های امریکایی، کارتون هایی را به تصویر خواهند کشید که رییس جمهور جدید را با یک کلاه ایمنی وسط معرکه یی از سنگ و آجر و سیمان و فولاد نشان می دهد که باید ویرانه ساختمان قبلی را دوباره تجدیدبنا کند.

اعتماد در عین حال تفسیر خاص مشاور روحانی از چرایی شکست هم حزبی‌های اوباما را در مطلبی با عنوان «ابوطالبی:ایران نتیجه انتخابات سنا را تعیین کرد» پوشش داده و نوشته: حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رییس جمهور در صفحه توییتر خود با اشاره به انتخابات امریکا و نتایج آن نوشت: انتخابات امریکا در حال پایان یافتن است و جمهوریخواهان، هر دو مجلس نمایندگان و سنا را با اکثریت در کنگره به دست گرفته و در فرمانداری ها برنده شده اند. وی با بیان اینکه حساسیت موضوعات سیاست خارجی برای این انتخابات به حدی بود که موفقیت های اوباما در حوزه اقتصاد، نتوانست برای او پیروزی سیاسی به ارمغان آورد، اظهار داشت: شکست در تبدیل موفقیت اقتصادی به پیروزی سیاسی، به جهت تحولات اثرگذار از خلیج فارس تا دریای سیاه و ایجاد هراسی ملی از آن در امریکا با جمهوریخواهان بود. معاون سیاسی دفتر رییس جمهور سه بحران امریکا را شامل انحصار تعاملات با ایران به موضوع هسته ای، عدم موفقیت امریکا در سرکوبی داعش و بی تفاوتی استراتژیک امریکا در موضوع اوکراین خواند و گفت: این یعنی شکست در تعامل همه جانبه با ایران، عدم توانایی در ایجاد ائتلاف و مماشات با عربستان در تجهیز داعش و موفقیت روسیه در شکست استراتژیک غرب در اوکراین. وی ادامه داد: در دو موضوع نخست، ایران، علاوه بر بازیگر اصلی بودن، دست برتر را هم دارد و نظرات دقیق مقام معظم رهبری و سیاست رییس جمهور، این دگرگونی در امریکا را رقم زد. ابوطالبی با بیان اینکه اکنون برای انتخابات ریاست جمهوری ، هر دو حزب امریکا به ایران احتیاج دارند، خاطرنشان کرد: به خصوص جمهوریخواهان که می کوشند در سیاست خارجی تحول ایجاد کنند. معاون سیاسی دفتر رییس جمهوری یادآور شد: لذا هر دو حزب امریکا به دنبال رسیدن به تفاهم هسته یی با ایران و تحصیل همکاری استراتژیک ایران در مسائل منطقه به ویژه در مبارزه با داعش و... خواهند بود. ابوطالبی ضرورت های این تعامل را احترام به حقوق ملت ایران، اعتراف امریکا به قدرت منطقه یی ایران و پذیرش آن به عنوان اصلی ترین بازیگر در تعاملات منطقه یی خواند و افزود: این تحول الزاماتی دارد، اگر چه باز هم، این می تواند فرصت خوب تعامل و حل مساله هسته یی و مقابله با افراطی گری و سرکوب تروریسم در عراق و سوریه باشد.

چندین روزنامه نیز به بررسی نتایج انتخابات امریکا پرداخته‌اند. ابتکار در بخشی از سرمقاله خود با عنوان«محافظه کاران آمریکایی با دلواپسان وطنی همداستان می‌شوند؟» در این باره نوشته: کنار رفتن حامیان دموکرات دولت از رهبری سنا در آمریکا، به همان نسبت برای دولت نسبتا اصلاح طلب ایران اهمیت دارد که سیاست های دولت اوباما را می‌تواند متاثر کند، چرا که تحت فشار قرار دادن دولت در تغییر سیاست مذاکره با ایران و حتی تغییر سیاست اوباما در قبال دولت سوریه، می‌تواند زمینه مسدود کردن پنجره نوبنیاد «اعتماد» میان دو کشور ایران و آمریکا را فراهم آورد.

روی دیگر مخاطره این تغییر ساختار سیاسی در کنگره (سنا) البته در انگیزه دلواپسان داخلی در ایران پنهان است که درست شبیه به محافظه کاران آمریکایی دل خوشی از توافق هسته ای ندارند و به قولی از آشفته بازار تحریم، در پی کسب سود خود هستند! بی شک این سوال ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده که واگذاری رهبری سنا به مخالفان دولت اوباما در روزهایی که دلواپسان داخلی منتظرند تا زیر یک خم مذاکرات هسته ای را بگیرند و دولت و وزیر خارجه را خاک کنند، چه تبعاتی می‌تواند برای دولت و روند شکستن سد تحریم، داشته باشد؟ آیا انتخاب «میچ مک‌کانل»، سناتور جمهوریخواه به جای «هری رید» دموکرات، می‌تواند روند مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 را متوقف یا لااقل دستخوش تغییر محسوسی کند؟

لغو آرام آرام تحریم های آمریکا که اغلب از سوی کنگره بر علیه ایران وضع شده بود حالا در ابهام قرار دارد. پیشتر «وزارت دارایی آمریکا در گزارشی محرمانه اعلام کرده بود که اوباما اختیارات کافی را برای تعلیق بیشتر تحریم ها بدون اجازه کنگره دارد» اما این نکته بیش از حد با اهمیت جلوه می‌کند که اوباما نمی‌تواند «برای همیشه این تحریم ها را لغو کند» و برای رسیدن به توافق نهایی با ایران نیازمند این است که با کنگره برای گام نهایی به توافق برسد.

پاسخ به ابهامات موجود، نیازمند توجه به این نکته است که قوه مقننه آمریکا (کنگره ایالات متحده آمریکا از دو مجلس نمایندگان و مجلس سنا تشکیل می‌شود) می‌تواند دولت را تحت فشار بگذارد تا در سیاست مذاکره با ایران تغییر اساسی ایجاد کند. فشاری که با ناکام ماندن مذاکرات هسته ای، از سوی محافظه کاران داخلی در ایران بر دولت وارد خواهد آمد.

تشابه رفتاری محافظه کاران و جستجوی منافع مشترک در «شکست گفتگوهای هسته ای» در ساختار سیاسی دو کشور ایران و آمریکا، بیش از پیش ضرورت توافق نهایی هسته ای را آشکار می‌کند. چرا که دست بالا شدن هر کدام از جریان های محافظه کار و امکان اعمال سیاست های بازدارنده از سوی قوای مقننه در دو کشور، می‌تواند شیشه مذاکرات اولیه را به سنگ نقد بشکند و زمینه ادامه تخاصم دیرینه دو دولت را فراهم آورد و ایران و آمریکا را به گارد سالهای 1358 خورشیدی بازگرداند.

امیر‌علی ابوالفتح کارشناس مسائل امریکا در روزنامه دولتی ایران در باره «نقشه احتمالی جمهوری‌خواهان» نوشته: جمهوریخواهان که از ژانویه 2015 کنترل سنا را برعهده خواهند گرفت بشدت از سیاست خارجی باراک اوباما، رئیس‌جمهوری امریکا ناراضی هستند و اعتقاد دارند دولت اوباما در ارائه تصویری مقتدرانه از امریکا در جهان کوتاهی کرده است و بی‌تدبیری‌های کاخ سفید در بحث سیاست خارجی منجر به خیزش‌های کنونی در خاورمیانه شده است. جمهوریخواهان بخشی از این بی‌تدبیری‌ها را در سوریه می‌دانند که باعث ظهور گروه تروریستی داعش شده است.

آنها خواهان اجرایی شدن سیاست مقتدرانه جورج دبلیو بوش در مقابل دشمنان و متحدان ایالات متحده هستند.

از این رو، به‌نظر می‌رسد که جمهوریخواهان در دو سال آینده با استفاده از موقعیت خود در مجالس کنگره بویژه در سنا و کسب ریاست کمیته با نفوذ روابط خارجی سنا، دولت را وادار به تغییر رویکردهای خود در قبال مسائل سیاسی و امنیتی در خاورمیانه کنند. به‌عنوان مثال می‌توان پیش‌بینی کرد که کاخ‌سفید و وزارتخانه‌های امور خارجه و دفاع بیش از گذشته ملزم شوند به گروه‌ها و جریان‌های ضد بشاراسد کمک مالی و تسلیحاتی کنند. لذا شاید بتوان پیش‌بینی کرد میزان درگیری امریکا در موضوع مبارزه با داعش در عراق و سوریه بیش‌از پیش شود.

یکی دیگر از چالش‌های کاخ سفید با کنگره جدید درباره خاورمیانه ادامه حضور نظامی امریکا در افغانستان خواهد بود. باراک اوباما خود را قهرمان خروج نظامیان امریکا در افغانستان می‌داند؛ اقدامی که از دید جمهوریخواهان یک اشتباه استراتژیک است. بنابراین اگر کاخ سفید بخواهد از زیرضربات سنگین جمهوریخواهان رهایی یابد به‌نظر می‌رسد سرعت خروج نظامیان از افغانستان را کاهش دهد و چه بسا زمان خروج نظامیان را که قرار است پایان سال‌جاری میلادی باشد، به تأخیر بیندازد.

داوود هرمیداس باوند نیز در بخشی از یادداشتی با عنوان « زنهار انتخابات کنگره » در روزنامه آرمان در این باره نوشته: به هر صورت مسلم است انتخابات اخیر کنگره بیش از آنکه «نوید» باشد «زنهار» است چراکه این انتخابات و نتیجه آن نه‌تنها به نفع طرف آمریکایی نیست بلکه نگران‌کننده خواهد بود. در این راستا ایران با توجه به موانع احتمالی بر سر راه مذاکرات که با پیروزی جمهوری‌خواهان قدرت بیشتری پیدا کرده است باید تلاش نماید تا مساله پرونده هسته‌ای را پیش از تغییر مجلس و تا ضرب‌الاجل تعیین شده یعنی سوم آذر به یک نتیجه منطقی برساند. آنچه جای تاسف دارد اینکه گروهی در دو طرف ماجرا هستند که منافع شخصی و جناحی آنها در ادامه یافتن تحریم‌ها و شرایط نامساعد است و تمام تلاش خود را برای نرسیدن به یک توافق به کار می‌بندند. بنابراین می‌توان فهمید چرا رسیدن به توافق تا این حد عده‌ای را برافروخته می‌نماید و از تمام قدرت خود برای غبارآلودکردن فضا و نرسیدن به توافق استفاده می‌نمایند لذا اگر توافق هسته‌ای به نتیجه‌ای دست نیابد و تحریم‌ها همچنان ادامه پیدا کند این مساله موجب مشکلات اقتصادی خواهد شد. بر این اساس گروهی تنها به‌دلیل ارجحیت منافع شخصی خواستار تداوم این شرایط هستند تا بتوانند سهمی از درآمدهای کلان داشته باشند لذا اگر فرایند مذاکرات با شکست مواجه شود، کنگره آمریکا با اکثریت جمهوری‌خواه تحریم‌های بیشتری را وضع خواهد کرد.از سوی دیگر برای دولت اوباما داشتن یک دستاورد بسیار حائز اهمیت است که اگر در رابطه با توافق هسته‌ای باشد، می‌تواند امتیازی مثبت برای دولت آمریکا و تیم سیاست خارجی او در کاهش انتقادات مثمرثمر باشد که بر این اساس در انتخابات ریاست‌جمهوری حزب دموکرات شانس بیشتری برای موفقیت پیدا خواهد کرد. بنابراین شرایط ایجاب می‌نماید که تا ضرب‌الاجل تعیین‌شده دو طرف تلاش نمایند به یک نتیجه نهایی دست پیدا کنند. به هر حال ایران و آمریکا در رسیدن به توافق به یک عزم مشترک دست پیدا کرده‌اند که البته برای طرفین از اهمیتی بالایی برخوردار است.

دولت از مجلس نهم ناامید شده است

اعتماد در بخشی از مطلبی در باره روابط مجلس و دولت با طرح این مساله که «دولت از مجلس نهم ناامید شده است» نوشته: همزمان با حامد قادرمرزی، یکی دیگر از نمایندگان اصلاح طلب و هوادار دولت در مجلس نیز انتقاداتی را به شکل رابطه دولتی ها با نمایندگان همسو در مجلس وارد می کند. عابد فتاحی، نماینده ارومیه در تحلیل 79 رای مثبت به محمود نیلی احمدی آبادی، وزیر پیشنهادی علوم که موفق به کسب رای اعتماد از مجلس نشد، بحث تشکیل فراکسیون اعتدال را پیش می کشد و می گوید که خود دولتی ها مخالف تشکیل چنین فراکسیونی بودند. فتاحی به خبرگزاری ایسکانیوز می گوید: «دولت نگران بود که با تشکیل این فراکسیون طرفداران دولت به تنهایی نتوانند کنترل را در دست بگیرند در حالی که ما معتقد بودیم با تشکیل این فراکسیون می توانیم نقش آفرینی کرده و به دولت کمک کنیم.»

فتاحی با بیان اینکه اگر فراکسیون اعتدال تشکیل می شد شاهد برخی مسائل پیش آمده در سر راه دولت نبودیم، گفته: «به نظر بنده بزرگ ترین مانع در تشکیل این فراکسیون خود دولتی ها بودند و من احساس می کنم دولت هیچ انگیزه یی برای تشکیل چنین فراکسیونی ندارد. » رییس فراکسیون اهل سنت مجلس ادامه می دهد: «حتی دولت با نمایندگان موافق خود در مجلس هم هیچ تماسی ندارد و اگر تماس داشت هر یک از ما نمایندگان حامیان دولت می توانستیم دو یا سه نماینده را جذب کنیم و آرای منفی به استیضاح فرجی دانا و رای مثبت به نیلی را افزایش می دادیم. » وی با بیان اینکه ظاهرا دولت تمرکز خود را بر مجلس آینده قرار داده و از این مجلس ناامید است، تصریح کرده: «متاسفانه آنچه شاهد هستیم این است که دولت نمایندگان حامی خود را رها کرده است و مدیران دولت روحانی حتی در استان ها هم پاسخگوی تلفن نمایندگان نیستند، لذا از آقای روحانی می خواهیم که در جریان این موضوعات باشد. » عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس می افزاید: «برخی مدیران دولت اصلاجواب تلفن های بنده را هم نمی دهند و حتی زمانی که به اداره ها می روم می گویند که مدیر نیست و مدیر اداره هم خودش را به ما نمایندگان نشان نمی دهد که این زیبنده نمایندگان نیست. از امروز تا خرداد 95 حدود یک سال و نیم از عمر مجلس نهم باقی مانده است و ما انتظار توجه بیشتری از دولت به نمایندگان داریم. » فتاحی تصریح کرده: «بنده به عنوان یک نماینده مستقل در مجلس حضور دارم و همیشه درد این را دارم که مشکلات کشور و دولت برطرف شود، هرچند تاکنون حتی یک نفر از دولتی ها نیز به سراغ من نیامده که بپرسد مشکلات دولت در مجلس و مشکلات حوزه انتخابیه ام چیست و متاسفانه باید بگویم تنها مدیرانی که جواب تماس های من را می دهند مدیرانی هستند که از دولت قبل عوض نشدند و سایر مدیران درب های جلسات و اتاق های خود را به روی ما بسته اند. »

بازی بدون توپ لاریجانی در زمین اصولگرایان

ابتکار تشکیل حزب «رهروان» با محوریت علی لاریجانی را « تأسیس حزب برای مهار تندروها» نامیده و در این باره نوشته: جناح راست، جناح چپ؛ اصولگرایان، اصلاح‌طلبان؛ این نام‌ها به ویژه پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال 76 به مراتب در ادبیات سیاسی ایران شنیده شده و تا امروز نیز به کار می‌رود. در حالی که بنا به تعاریف علوم سیاسی، این احزاب هستند که به طور عملی در حوزه سیاست وارد می‌شوند و جناح‌ها صرفا نقش خط‌دهی به احزاب همسو را دارند، ساختار نصفه و نیمه حزبی در ایران باعث شده است که عملکرد سیاسی اغلب با جناح‌ها سنجیده شود و نه احزاب.

در شرایطی که اصلاح‌طلبان با وجود داشتن چندین تشکل و حزب، بر عملکرد جناحی تاکید بیشتری دارند– و هر گاه با این دید وارد شدند، پیروز بوده و هر گاه دچار تشتت آرا شدند شکست خورده‌اند –اصولگرایان به ویژه از دوره دهم ریاست‌جمهوری به این سو، نتیجه گرفته‌اند که باید کار عملی سیاسی را در حوزه احزاب و نه جناح دنبال کنند.عملکرد انتقادبرانگیز محمود احمدی‌نژاد – که با حمایت جناح اصولگرا به رئیس‌جمهوری رسید – در دوره نهم و به ویژه دهم ریاست‌جمهوری حتی صدای بسیاری از حامیان پیشین وی را درآورد. این در حالی بود که منتقدان عملکرد وی، جناح اصولگرا را شریک اقدامات دولت می‌دانستند و از سوی دیگر خود احمدی‌نژاد اعتقادی به خط‌گیری از جناح سیاسی حامی خود نداشت. ظهور برخی تندرویان در میان اصولگرایان – به ویژه جبهه پایداری – و تلاش آن‌ها برای نقش‌آفرینی هر چه بیشتر و موثرتر در جریان اصولگرا باعث شد اختلاف و تشتت در این جریان بالا بگیرد. اصولگرایان که تا پیش از این اغلب با تکیه بر چهره‌های شاخص خود و تاکید بر راهکار جامعتین وارد عرصه‌های عملی سیاست ایران می‌شدند، از این جریان احساس خطر کردند. جدایی برخی چهره‌های معتدل‌تر اصولگرایان و پیوستن آن‌ها به جریان‌های اعتدالی یا اصلاح‌طلب، درگذشت چهره‌های شاخص جریان اصولگرا و رهبران فکری این جناح همچون آیت‌الله مهدوی کنی و حبیب‌الله عسکراولادی و در نهایت ساز مخالف تندرویان اصولگرا باعث شد که اصولگرایان به دنبال بازسازی جناح خود بر پایه احزاب کارآمد بیفتند.

حزب فراگیر علی لاریجانی خبری بود که هر از گاه توسط نزدیکان لاریجانی منتشر می‌شد ولی اطلاعات دقیقی از جزئیات آن در دسترس نبود.یک چهره نزدیک به علی لاریجانی از چگونگی تشکیل این حزب و جزئیات آن به خبرنگار ایلنا گفت: قرار بر آن بود این کار توسط اصولگرایان معتدل و میانه‌رو و به محوریت علی لاریجانی انجام پذیرد.این شخص آگاه ادامه داد: برای پیگیری مقدمات تشکیل این حزب، چندین جلسه هم برگزار شده است.وی در خصوص نام این تشکل گفت: نام آن از همان واژه «رهروان» گرفته شده است و قرار است عنوان آن حزب رهروان ولایت باشد که البته هنوز این عنوان قطعی نشده است.این منبع آگاه در خصوص حضور محمدرضا باهنر برای تشکیل این حزب گفت: برخی چهره‌های معتدل اصولگرا به جلسات دعوت شده‌اند اما آقای باهنر تا کنون در این جلسات حضور نداشته‌اند و از ایشان دعوت نشده است.پیشتر باهنر نیز در مصاحبه‌ای اعلام کرده بود برای تشکیل این حزب از وی دعوتی به عمل نیامده است و خبری از تشکیل آن ندارد.این چهره نزدیک به لاریجانی در خصوص دلایل تشکیل این حزب گفت: پس از فقدان مرحوم عسگراولادی و همچنین آیت‌الله مهدوی کنی، نیاز به حزب فراگیری که بتواند همه اصولگرایان یا اکثریت آنها را در بر بگیرد، بیش از گذشته احساس می‌شد. به همین دلیل سعی بر این شد تا جدی‌تر برای تشکیل این حزب اقدام کنیم.وی همچنین افزود: این اتفاق در مجلس هم می‌تواند باعث تغییراتی شود. بدین ترتیب که این حزب می‌تواند پشتوانه محکمی برای این باشد که رای اصولگرایان نشکند چرا که در حال حاضر آرا در فراکسیون‌ها شکسته می‌شود.وی ادامه داد: در فراکسیون تعصبی نسبت به آرا وجود ندارد اما در حزب افراد نسبت به آرا تعصب دارند.پیش از این یک چهره نزدیک به لاریجانی در خصوص تشکیل این حزب گفته بود: در جلسات پایه‌گذاری این حزب تاکید می‌شود که این حزب فراگیر به دنبال رویکرد تک حزبی نیست. مضاف بر اینکه این حزب لزوما حزب فکری نیست. بدین معنی که افراد بر اساس خواست خود در این حزب وارد می‌شوند و شاخصه‌های ایدئولوژیک و گزینشی آن مطابق سایر احزاب تعریف نخواهد شد. بدین ترتیب قرار بر این است در حزب فراگیر لاریجانی، افراد پیش از ورود به تشکیلات در معرض گزینش قرار نخواهند گرفت. در عین حال حزب علی لاریجانی با هدف متحد کردن نیروهای معتدل اصولگرا در مقابل تندروها و همچنین اعمال رویه واحد در مقابل دولت تشکیل می‌شود.

شهروند نیز در بخشی از مطلبی با عنوان «بازی بدون توپ لاریجانی در زمین اصولگرایان» در این باره نوشته: به نظر می‌رسد لاریجانی به‌دنبال تعریفی واحد از جریان نزدیک به خود در جریان رقابت‌های سیاسی است، جریانی که پس از ماجرای استیضاح رضا فرجی‌دانا مورد انتقاد بخشی از هواداران دولت قرار گرفت. درواقع پس از آن استیضاح بود که مشخص شد محمدرضا باهنر که همواره به‌عنوان چهره‌ای نزدیک به لاریجانی شناخته می‌شد به تصمیم فراکسیون رهروان تمکین نکرد و با اعضای فراکسیون اصولگرایان (منتقدان لاریجانی و دولت) در یک صف قرار گرفت. به بیانی دیگر حالا که صحبت از وحدت در میان اصولگرایان بار دیگر رونق گرفته لاریجانی به‌عنوان یکی از اضلاع جریان اصولگرایی به‌دنبال تعریفی مشخص از نیروهای اصولگرای معتدل داخل و خارج از مجلس است هرچند این جریان چنانکه پیش‌بینی می‌شود به احتمال زیاد هیچ‌گاه حتی به حد اعلام رسمی تشکیل هم نرسد اما اعلام وجود آن برای اصولگرایان معتدل در این برهه زمانی ضروری به نظر می‌رسد. علی لاریجانی احساس می‌کند تشکل‌هایی نظیر فراکسیون رهروان ولایت در مجلس و حزب فراگیر اصولگرایان (البته در صورت تشکیل) خواهد توانست به برون‌رفت اصولگرایان معتدل نزدیک به وی از شرایط فعلی کمک کند. اگر قرار باشد در آینده وحدتی میان اصولگرایان شکل بگیرد بهتر است جریان‌های مختلف اصولگرا به تعریفی مشخص از مواضع خود دست یابند. خاطره اختلافات در جلسات ٨+٧ هنوز از یاد بسیاری از اصولگرایان نرفته است، زمانی که با وجود ریش‌سفیدی مرحوم عسگراولادی و آیت‌الله مهدوی‌کنی هم بسیاری از اصولگرایان نتوانستند جایی در میان فهرست ٣٠نفره تهران پیدا کنند و حالا با وجود محوریت احتمالی جبهه پایداری و آیت‌الله مصباح‌یزدی در میان اصولگرایان، نزدیکان لاریجانی امید بسیار کمتری به راهیابی در میان لیست نهایی اصولگرایان خواهند داشت از این‌رو اعلام غیررسمی احتمال تشکیل حزب فراگیر به رهبری لاریجانی را می‌توان بازی بدون توپ رئیس مجلس برای ایجاد موازنه قدرت در جبهه سیاسی اصولگرایان دانست، بازی‌ای که علی لاریجانی همواره نشان داده توانایی زیادی در اداره و به نتیجه رساندن آن دارد.