-
شنبه, ۱۹ مهر ۱۳۹۳، ۰۶:۴۶ ب.ظ
-
۲۰۷
اینکه جانبازان با توجه به وضعیت جسمی و روحی‌شان باید در محل مناسبی مشغول به کار باشند، کمترین حق قانونی است که هیچ انسان منصفی آن را رد نخواهد کرد؛ اما آنچه امروز در جامعه اداری ما رواج یافته، غیر از این بوده و متأسفانه در مواردی این عزیزان در پیچ و خم‌های اداری، چنان متهم می‌شوند که جای تأمل بسیار دارد.
چندی پیش با شخصی روبه‌رو شدیم که با هر جمله‌اش سرفه‌ای خشک همراه می‌شد و اگر برای شنیدن درد دل‌هایش صبوری نمی‌کردیم، چه بسا چیزی برای گفتن نداشت. وقتی در کشورهای به اصطلاح استکباری و به ویژه آمریکا برای جنگ‌رفته‌ها و کسانی که فقط جنگیده‌اند، امتیازات و احترامات ویژه‌ای قائل می‌شوند و برای مجروحان و بازماندگان کشته‌شده‌ها سنگ تمام می‌گذارند، چرا در کشوری چون ما با یک جانباز و برادر دو شهید این گونه برخورد می‌شود؟!
او جانبازی است که بنا به ماده ۷ قانون تسهیلات استخدامی و اجتماعی جانبازان که اشعار می‌دارد: به منظور بهره‌برداری مناسب از نیروی کار و حفظ شئون جانبازان، دستگاه‌های مشمول این قانون مکلفند از خدمات ایشان در مشاغلی که متناسب با وضعیت جسمی و روانی آنان بوده استفاده کنند، باید در شغلی مناسب وضعیتش قرار گیرد و پس از پیگیری‌های بسیار از رؤسای خود در سازمان هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران نا‌امیدانه به نمایندگان مجلس پناه می‌برد و نامه‌ای مبنی بر اجرای قانون مصوب مجلس دریافت می‌دارد.
و اما بخش تلخ ماجرا این است که چرا در جواب گرفتن حقی که قانون ما را مکلف به دادن آن کرده است، باید این گونه دست به دامان همه عالم شد، حال آنکه اگر مدیران محترم، ذره‌ای انصاف و اخلاق داشته باشند، دیگر نیازی به قانون و هزاران بند اجرا نشده نخواهیم داشت.
آنچه کام ما را تلخ‌تر از این نیز کرد، نامه‌ای بسیار توهین آمیز و اتهامات زشتی بود که قطعا جای پیگیری‌های قضایی را نیز با خود دارد. «جهت اطلاع جناب‌عالی این عزیز ایثارگر صرفاً با سوء استفاده از نام ایثارگر در پی باج‌خواهی است و لاغیر»!
هرچند اتهام باج خواهی به یک جانباز، بسیار زشت و زننده است، بد‌تر از آن، رفتاری است که به رغم میل باطنی و اعتقاد و تنها به دلیل کاهش بار عصبی مسئول بالا‌تر انجام می‌شود «بدینوسیله علیرغم میل باطنی اینجانب که اعتقادی به اینچنین باج دادن به هیچ شخصی را ندارم، به دلیل کاهش بار عصبی حضرتعالی با استفاده ایشان از یکی از پست‌های سازمانی این مجموعه و ادامه فعالیت نامبرده در واحد خرید خارج توافق می‌نمایم» و حتی فاجعه‌بار‌تر از آن کنایه‌ای است که موضوع سیاست‌های کلی نظام و دفتر ریاست محترم جمهوری و دفتر مقام معظم رهبری و... را مورد عنایت قرار می‌دهد؛ «بیم این می‌رود که تا چندی دیگر درخواست امثال این ایثارگر محترم موضوع سیاست کلی نظام گردیده و به تبع آن نامه‌های دفتر ریاست محترم جمهوری و دفتر مقام معظم رهبری و... جهت انجام درخواست ناحق این عزیز ایثارگر، گریبان گیر این حقیر گردد» و انگار می‌کند، تنها ایشان علامه دهر و بقیه مسئولین نا‌آگاه از مسائلند.
آیا امام خمینی (ره) برای خارجی‌ها گفت که: «نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زتدگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند»؟
آیا اگر بر فرض محال که این ایثارگر عزیز باج خواهی کرده باش،د رعایت ادب و انصاف این نامه را بر‌می‌تابد و آیا کسی هست، پاسخ این بی‌احترامی‌ها را بدهد؟!
آقای به اصطلاح رئیس بدانید که اجرای قانون وظیفه شماست و اعتقاد شما برای خودتان محترم است و اگر کاری خلاف قانون از شما درخواست شود، شما حق ندارید برای خوشایند مسئول بالا‌تر آن را بپذیرید.
آنچه گفتیم و هزاران بار گفته شد، نمونه‌ای از مشکلات بسیاری است که ایثارگرانمان در جای جای این مملکت و به ویژه سازمان هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران با بزرگواری از آن می‌گذرند و اگر یکی از هزاران برای احقاق حق قانونی و انسانی‌اش ذره‌ای تلاش کند، به باج خواهی از نظامی متهم می‌شود که صاحبان اصلی‌اش همین باج‌خواهانند و ما تا ابد مدیون ایشان خواهیم بود.
در پایان یادآور می‌شویم، هر چند با درخواست این جانباز موافقت شد و ایشان به آن محل منتقل شدند، می‌شود حدس زد، با این روحیه در مسئولین سازمان مربوطه چه بلایی بر سرشان خواهند آورد. خدا یارتان باد برادر عزیز و جانبازم.
در پایان از همه بینندگان عزیز می‌خواهیم با رعایت انصاف و اخلاق، نامه مربوطه را بخوانند و خود قضاوت کنند.
