-
يكشنبه, ۴ خرداد ۱۳۹۳، ۱۲:۱۵ ب.ظ
-
۸۷
افشای خبر صدور ال.سی های تقلبی به خاطر اشتباه خود مه آفرید صورت پذیرفت . او شخصا با مدیر بانک صادرات خوزستان تماس می گیرد و از او می خواهد ال.سی 30 میلیارد تومانی صادر کند و وقتی رییس بانک پیشینه را از بانک صادرات مستقر در شعبه شرکت فولاد می خواهد به اصل موضوع مشکوک می شود...
در بیان اهمیت و حجم پرونده همین بس که پرونده 33 جلدی و 12 هزار صفحه ای او را - از حیث حجم - با 33 جلد کتاب تاریخ تمدن ویل دورانت – در بیان سرگذشت ظهور و سقوط تمدن های بزرگ بشری- مقایسه می کنند.
مه آفرید امیر خسروی اما که بود؟
دادستان عمومی و انقلاب تهران در نخستین جلسه دادگاه او و شرکای او را این گونه معرفی کرد: «صاحبان اصلی شرکت سرمایه گذاری امیر منصور آریا 4 فرزند ذکور منصور خان امیر خسروی - از ملاکین منطقه عمارلو در شهرستان رودبار استان گیلان - هستند. برادران امیر خسروی [مسعود، مردآویج، مهرگان و مه آفرید] تا پیش از تاسیس شرکت آب معدنی داماش، زندگی یی کاملا معمولی داشتند. تا این که تصمیم می گیرند برای اخذ وام و تاسیس یک واحد صنعتی تولید آب معدنی در شهرستان رودبار وام بگیرند.» ظاهرا ماجراها با همین وام آغاز می شود زیرا آنان به دو حفره عظیم در شبکه بانکی پی می برند:
اول این که امکان سوء استفاده از گواهی های اعتبار اسنادی یا ال. سی وجود دارد. دوم این که با پرداخت رشوه می توانند درهای بسته را باز کنند و به یک فرمول ساده دست می یابند: «از این موسسه وام و تسهیلات بگیر و بخشی از آن را به دیگری با عنوان رشوه بپرداز » و این سلسله ادامه یافت و در نهایت چون سلسله ای بر گردن خودشان افتاد.
[هلدینگ آریا ال. سی های معاملات صوری را از بانک صادرات شعبه شرکت فولاد اهواز دریافت می کرد و با قیمت پایین تر به بانک های دیگر خصوصا بانک ملی شعبه جزیره کیش می فروخت و سپرده و وثیقه ای هم برای بازگرداندن پول ها نزد بانک نمی گذاشت.]
مطابق آگهی روزنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران شرکت توسعه سرمایه گذاری امیر منصور آریا (به یاد پدر نام خود او را بر شرکت می گذارند) در تاریخ 28 خرداد 1385 و «با هدف سرمایه گذاری در خرید، مشارکت، اداره، در اختیار گرفتن، تاسیس، ایجاد، توسعه، تکمیل، فروش، واگذاری و اجاره کارخانه ها، واحد ها و شرکت های فعال در بخش های تولیدی و خدماتی در داخل یا خارج از کشور و اقدامات دیگر مانند خرید و فروش سهام و اوراق بهادار داخلی» و با مشارکت سه نفر از برادران امیر خسروی و با سرمایه اولیه 50 میلیون تومان راه اندازی شد. دفتر شرکت در زمان تاسیس در خیابان خرمشهر (آپادانا) قرار داشت و بعدتر به ساختمانی 6 طبقه در خیابان ششم خیابان بخارست (شهید احمد قصیر) نقل مکان کردند و به مرور همه املاک یک سوی خیابان را خریدند. » پس از چندی یکی از سه برادر - مهرگان- به همراه همسرش ( طوبی عبدالله زاده سیاهکلی که شریک مالی وی هم به حساب می امد)به کانادا رفتند و در واقع گریختند.
[ کمتر از سه سال بعد و در 30 بهمن 1387 سرمایه شرکت را از 50 میلیون تومان به 20 میلیارد تومان افزایش می دهند. ]
اشاره به 26 شرکت و مجموعه زیر نظر توسعه سرمایه گذاری امیر منصور آریا تنوع فعالیت های آن را نشان می دهد:
«شرکت گردشگری درفک، شرکت امیر منصور ایرانیان، مواد غذایی داماش، شرکت شیشه مارلیک، شرکت شفاف شیمی، شرکت آریا سنگ، خط و ابنیه فنی راه آهن، گروه ملی فولاد ایران، شرکت آهن و فولاد لوشان، فولاد اکسین، فولاد فام اسپادانا، طرح ایرانیان، تجارت گستران منصور، شرکت تدبیر منصور، صنایع غذایی گهر لرستان، مشاوره و مدیریت پردازش زمان ، نوآوران الکترونیک قم، ستارگان امیر منصور، بانک آریا، باشگاه ورزشی داماش ایرانیان، شرکت ترچین طبخ ایرانیان، نمونه منصور گیلان، شرکت سامانه های برنامه ریزی، ماشین سازی لرستان، داماش ترابر و ایمن ترابر.»
از نکات جالب توجه درباره فعالیت های این شرکت ها این است که بیشترین ارتقای رتبه در لیست شرکت های برتر در سال 1388 مربوط به برخی از شرکت های فهرست بالاست.
مه آفرید امیر خسروی متولد سال 1348 بود و فرزند آخر خانواده ( 2 دختر و 5 پسر که یکی - مهرداد- فوت می کند) . خود امیر منصور (پدر) در سال 1367 فوت می کند و طبعا هیچ نقش و دخالتی در این فعالیت ها نداشته و پسران تنها نام او را به عنوان برند خود برگزیدند.
فرزندان امیر خسروی از پدر ارث بردند اما نه چنان که آن میراث به ثروت بعدی انجامیده باشد. کما این که مه آفرید بارها به دوستان خود گفته بود: «من با یک میلیون تومان شروع کردم.»
افشای خبر صدور ال.سی های تقلبی به خاطر اشتباه خود مه آفرید صورت پذیرفت . او شخصا با مدیر بانک صادرات خوزستان تماس می گیرد و از او می خواهد ال.سی 30 میلیارد تومانی صادر کند و وقتی رییس بانک پیشینه را از بانک صادرات مستقر در شعبه شرکت فولاد می خواهد به اصل موضوع مشکوک می شود و از این پس دستگاه های بازرسی وارد موضوع می شوند و 13 مرداد 1390 خبر اختلاس دو هزار و 800 میلیارد تومانی ایران و جهان را تکان می دهد و اولین جلسه دادگاه 29 بهمن همان سال تشکیل می شود.
سر انجام مه آفرید امیر خسروی به اعدام محکوم شد و حکم در سحر گاه سوم خرداد 1393 به اجرا درآمد. اتهام او «افساد فی الارض» بود به این دلایل:
«شرکت در اخلال در نظام اقتصادی، تبانی و فساد در شبکه بانکی، توسل به روش های متقلبانه و مجرمانه و اخذ میلیاردها تومان وجوه غیر قانونی با علم به موثر بودن موضوع در مقابله و اضرار نظام و مشارکت در کلاهبرداری کلان و تحصیل مال از طرق نامشروع جمعا به مبلغ 28.554.400.000.000
ریال با تشکیل و رهبری یک شبکه سازمان یافته برای ارتکاب جرایمی چون ارتشا، اختلاس، کلاهبرداری، جعل و استفاده از اسناد جعلی و صوری ، شرکت در پول شویی و پرداخت بیش از 3 فقره رشوه، استفاده از اسناد جعلی متعدد مرتبط با گشایش های اعتبار اسنادی».
از مه آفرید و از ازدواج اول او دو دختر به جا مانده: صبا 16 ساله و دیبا 7 ساله. در جریان دادگاه بود که فاش شد همسر دومی هم اختیار کرده ( الف- ش) و ظاهرا دختری به نام مهر آفرین نیز حاصل همین ازدواج دوم است.
مه آفرید امیر خسروی اما که بود؟
دادستان عمومی و انقلاب تهران در نخستین جلسه دادگاه او و شرکای او را این گونه معرفی کرد: «صاحبان اصلی شرکت سرمایه گذاری امیر منصور آریا 4 فرزند ذکور منصور خان امیر خسروی - از ملاکین منطقه عمارلو در شهرستان رودبار استان گیلان - هستند. برادران امیر خسروی [مسعود، مردآویج، مهرگان و مه آفرید] تا پیش از تاسیس شرکت آب معدنی داماش، زندگی یی کاملا معمولی داشتند. تا این که تصمیم می گیرند برای اخذ وام و تاسیس یک واحد صنعتی تولید آب معدنی در شهرستان رودبار وام بگیرند.» ظاهرا ماجراها با همین وام آغاز می شود زیرا آنان به دو حفره عظیم در شبکه بانکی پی می برند:
اول این که امکان سوء استفاده از گواهی های اعتبار اسنادی یا ال. سی وجود دارد. دوم این که با پرداخت رشوه می توانند درهای بسته را باز کنند و به یک فرمول ساده دست می یابند: «از این موسسه وام و تسهیلات بگیر و بخشی از آن را به دیگری با عنوان رشوه بپرداز » و این سلسله ادامه یافت و در نهایت چون سلسله ای بر گردن خودشان افتاد.
[هلدینگ آریا ال. سی های معاملات صوری را از بانک صادرات شعبه شرکت فولاد اهواز دریافت می کرد و با قیمت پایین تر به بانک های دیگر خصوصا بانک ملی شعبه جزیره کیش می فروخت و سپرده و وثیقه ای هم برای بازگرداندن پول ها نزد بانک نمی گذاشت.]
مطابق آگهی روزنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران شرکت توسعه سرمایه گذاری امیر منصور آریا (به یاد پدر نام خود او را بر شرکت می گذارند) در تاریخ 28 خرداد 1385 و «با هدف سرمایه گذاری در خرید، مشارکت، اداره، در اختیار گرفتن، تاسیس، ایجاد، توسعه، تکمیل، فروش، واگذاری و اجاره کارخانه ها، واحد ها و شرکت های فعال در بخش های تولیدی و خدماتی در داخل یا خارج از کشور و اقدامات دیگر مانند خرید و فروش سهام و اوراق بهادار داخلی» و با مشارکت سه نفر از برادران امیر خسروی و با سرمایه اولیه 50 میلیون تومان راه اندازی شد. دفتر شرکت در زمان تاسیس در خیابان خرمشهر (آپادانا) قرار داشت و بعدتر به ساختمانی 6 طبقه در خیابان ششم خیابان بخارست (شهید احمد قصیر) نقل مکان کردند و به مرور همه املاک یک سوی خیابان را خریدند. » پس از چندی یکی از سه برادر - مهرگان- به همراه همسرش ( طوبی عبدالله زاده سیاهکلی که شریک مالی وی هم به حساب می امد)به کانادا رفتند و در واقع گریختند.
[ کمتر از سه سال بعد و در 30 بهمن 1387 سرمایه شرکت را از 50 میلیون تومان به 20 میلیارد تومان افزایش می دهند. ]
اشاره به 26 شرکت و مجموعه زیر نظر توسعه سرمایه گذاری امیر منصور آریا تنوع فعالیت های آن را نشان می دهد:
«شرکت گردشگری درفک، شرکت امیر منصور ایرانیان، مواد غذایی داماش، شرکت شیشه مارلیک، شرکت شفاف شیمی، شرکت آریا سنگ، خط و ابنیه فنی راه آهن، گروه ملی فولاد ایران، شرکت آهن و فولاد لوشان، فولاد اکسین، فولاد فام اسپادانا، طرح ایرانیان، تجارت گستران منصور، شرکت تدبیر منصور، صنایع غذایی گهر لرستان، مشاوره و مدیریت پردازش زمان ، نوآوران الکترونیک قم، ستارگان امیر منصور، بانک آریا، باشگاه ورزشی داماش ایرانیان، شرکت ترچین طبخ ایرانیان، نمونه منصور گیلان، شرکت سامانه های برنامه ریزی، ماشین سازی لرستان، داماش ترابر و ایمن ترابر.»
از نکات جالب توجه درباره فعالیت های این شرکت ها این است که بیشترین ارتقای رتبه در لیست شرکت های برتر در سال 1388 مربوط به برخی از شرکت های فهرست بالاست.
مه آفرید امیر خسروی متولد سال 1348 بود و فرزند آخر خانواده ( 2 دختر و 5 پسر که یکی - مهرداد- فوت می کند) . خود امیر منصور (پدر) در سال 1367 فوت می کند و طبعا هیچ نقش و دخالتی در این فعالیت ها نداشته و پسران تنها نام او را به عنوان برند خود برگزیدند.
فرزندان امیر خسروی از پدر ارث بردند اما نه چنان که آن میراث به ثروت بعدی انجامیده باشد. کما این که مه آفرید بارها به دوستان خود گفته بود: «من با یک میلیون تومان شروع کردم.»
افشای خبر صدور ال.سی های تقلبی به خاطر اشتباه خود مه آفرید صورت پذیرفت . او شخصا با مدیر بانک صادرات خوزستان تماس می گیرد و از او می خواهد ال.سی 30 میلیارد تومانی صادر کند و وقتی رییس بانک پیشینه را از بانک صادرات مستقر در شعبه شرکت فولاد می خواهد به اصل موضوع مشکوک می شود و از این پس دستگاه های بازرسی وارد موضوع می شوند و 13 مرداد 1390 خبر اختلاس دو هزار و 800 میلیارد تومانی ایران و جهان را تکان می دهد و اولین جلسه دادگاه 29 بهمن همان سال تشکیل می شود.
سر انجام مه آفرید امیر خسروی به اعدام محکوم شد و حکم در سحر گاه سوم خرداد 1393 به اجرا درآمد. اتهام او «افساد فی الارض» بود به این دلایل:
«شرکت در اخلال در نظام اقتصادی، تبانی و فساد در شبکه بانکی، توسل به روش های متقلبانه و مجرمانه و اخذ میلیاردها تومان وجوه غیر قانونی با علم به موثر بودن موضوع در مقابله و اضرار نظام و مشارکت در کلاهبرداری کلان و تحصیل مال از طرق نامشروع جمعا به مبلغ 28.554.400.000.000
ریال با تشکیل و رهبری یک شبکه سازمان یافته برای ارتکاب جرایمی چون ارتشا، اختلاس، کلاهبرداری، جعل و استفاده از اسناد جعلی و صوری ، شرکت در پول شویی و پرداخت بیش از 3 فقره رشوه، استفاده از اسناد جعلی متعدد مرتبط با گشایش های اعتبار اسنادی».
از مه آفرید و از ازدواج اول او دو دختر به جا مانده: صبا 16 ساله و دیبا 7 ساله. در جریان دادگاه بود که فاش شد همسر دومی هم اختیار کرده ( الف- ش) و ظاهرا دختری به نام مهر آفرین نیز حاصل همین ازدواج دوم است.
