آیا خداوند قادر است مثل خود را به وجود آورد؟

با توجه به معناى «قدرت»، پاسخ به این پرسش روشن مى ‏شود. قدرت عبارت است از: مبدأ بودن فاعل مختار، براى کارى که ممکن است از او سربزند. 

هر قدر فاعل از نظر مرتبه وجودى، کامل‏تر باشد، داراى قدرت بیشترى خواهد بود و طبعآ موجودى که داراى کمال بى ‏نهایت باشد، قدرتش نامحدود خواهد بود. امّا باید توجه داشت که کارى که متعلّق قدرت قرار مى‏ گیرد، باید امکان تحقق داشته باشد. پس چیزى که ذاتآ محال یا مستلزم محال باشد، مورد تعلق قدرت واقع نمى ‏شود. چنان‏که نمى ‏توان از پرفسور ریاضى انتظار داشت 2*2 را مساوى هفت قرار دهد.

همچنین قدرت داشتن خدا بر هر کارى، بدین معنا نیست که بتواند خداى دیگرى را بیافریند؛ زیرا خدا، آفریدنى و مخلوق نیست و اگر چیزى آفریده شود؛ خدا نخواهد بود. از این رو همیشه آفریننده برتر از آفریده مى ‏باشد و نمى‏ تواند همانند آفریننده باشد. به عبارت دیگر این امر محال ذاتى است و از حوزه تعلق قدرت، تخصصآ خارج است. 

پی نوشت:
محمد تقی مصباح یزدی، آموزش عقائد، ج1، ص99-100.