رضاخان و ناموس پرستی

قطعا نظر من را منعکس نخواهید کرد اما اگر خودتان هم قرائت کنیدبرای من کافی است .حتما شنیدید که تنها سفر خارجی رضا شاه به ترکیه بوده و در این سفر شب هنگام دختری به اتاق ایشان فرستاده میشود تا بساط عیش رضاشاه تامین شود اما ایشان دختر را بازفرستاده و صبح روز بعد وقتی از ایشان در مورد علت بازپس فرستادن دختر سوال میشود ایشان میفرمایند بخاطر اینکه اگر جناب آتاتورک هم به ایران بیایند من برسم مهمان نوازی نمیتوانم یکی از دخترانم را به اتاق شان بفرستم .من پدر تمام دختران ایرانم !در مقایسه همین یک رویداد با آنچه که امروز ..

اولا آنچه در مورد رخدادهای سفر رضاخان به ترکیه و ماجرای بازپس فرستادن دختر ترک از سوی او گفته شده است، ادعایی است که غیر از فضای مجازی، در هیچ سند و منبع تاریخی موثقی نشانی از آن نمی توان یافت، البته اگر هم چنین اتفاقی رخ می داد قطعا ربطی به ناموس پرستی رضاخان نداشت و احتمالا به دلایل دیگری از جمله مزاج و طبع خاص رضاخان بود که حتی از همسران خود نیز کناره گیری می کرد و به همین دلیل هر قدر از زن بارگی های فرزندان رضاشاه در تاریخ ثبت و ضبط شده است، در این زمینه از خود رضاخان چیزی شنیده نشده است و این خصلتی بود که حتی برخی نزدیکان دربار نیز بدان اشاره کرده اند.(رک: ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، حسین فردوست، تهران: انتشارات اطلاعات، چاپ سی و دوم، ۱۳۹۳، ص۷۴) ثانیا ادعای ناموس پرستی رضاخان با رفتارهای وی در دوران پیش و پس از بازگشت از سفر ترکیه در مغایرت کامل قرار دارد، از جمله اینکه وی تحت تاثیر کشف حجاب آتاتورک در ترکیه، گام به گام برنامه کشف حجاب را در ایران آغاز کرد و سرانجام روز ۱۷ دی ۱۳۱۴، این طرح به صورت قانون، رسمیت یافت. این اقدام رضاخان علاوه بر اینکه مغایر نص صریح دین اسلام بود، مغایر با فرهنگ عامه ایران و به ویژه خصلت ناموس پرستی آنها بود که در راستای آن، هرگز مردان ایرانی به زنان خود اجازه خودنمایی در مرئی و منظر نامحرمان و بیگانگان را نمی دادند، در حالی که اقداماتی که رضاخان در این زمینه انجام داد به مثابه لکه دار کردن حیثیت و هویت بانوی ایرانی و تبدیل کردن آن به کالای ارزان در خدمت مردان هوسران بود، علاوه بر این با توجه به اینکه جامعه ایرانی و به ویژه زنان مسلمان، حاضر به پذیرش این ننگ نبودند، رضاخان از هیچ خشونتی بر علیه زنان دریغ نکرد که این رفتار نیز با روحیه ناموس پرستی ادعایی که سلطنت طلبان به رضاخان نسبت می دهند مغایرت دارد، در یکی از اسناد بر جای مانده از آن روزگاران، جمعی از زنان، پس از تبعید رضاخان، در نامه ای به نمایندگان مجلس شورای ملی وقت، روزگار خود را اینگونه توضیح داده و از آن مجلس خواستار تجدید نظر در این قانون ضد انسانی و ضد اسلامی می شوند، در این نامه اینگونه آمده است: « متأسفانه آنچه در رادیوها شنیده و یا روزنامه‌ها مطالعه می‌شود؛ هیچ اسمی از ظلم و ستمهایی که چندین سال است به ما بیچارگان شده نیست که به واسطه یک روسری یا چادرنماز در محله‌ها حتی از خانه به خانه همسایه طوری در فشار پاسبان و مأمورین شهربانی واقع بوده و هنوز هم هستیم.خدا شاهد است از فحاشی و کتک زدن و لگد زدن هیچ مضایقه نکرده و نمی‌کنند و اگر تصدیق حکما آزاد بود از آمار معلوم می‌شد که تا بحال چقدر زن حامله یا مریضه به واسطه لطمات و صدمات که از طرف پاسبانها به آنها رسیده جان سپردند و چقدر از ترس و حرس فلج شدند و چقدر مال ما را به اسم روسری یا چادر نماز به غارت بردند و چه پولهایی از ما به هر اسمی و رسمی گرفته شده خدا می‌داند اگر یک نفر از ماها با روسری یا چادر نماز به دست یک پاسبان می‌افتاد مثل اسرای شام با ماها رفتار می‌کردند.بهترین رفتار آنها با ما با همان چکمه‌ها لگد بر دل و پهلوی ما بود و اگر به پول ما زیادتر لذا استدعای عاجزانه داریم اولا انتقام ما ستمدیدگان را از این جابران بکشید و هندوستان که این قدر ادیان مختلف هست همه آزاد هستند مخصوصا مسلمانان دارای حجاب هستند»( سندی از جنایات عمال رضاخان برای اجبار زنان به کشف حجاب، خبرگزاری فارس، https://www.farsnews.com/news/۱۳۹۱۱۰۱۹۰۰۰۶۶۱ )
رفتاری که رضاخان در ارتباط با عفت و شرف زن ایرانی داشت، کار را به جایی رساند که در دوران محمدرضا شاه که با برادران و سایر درباریان مسابقه زن بارگی می داد، فاحشه خانه های رسمی تحت عنوان «قلعه» دایر شده بود که به لطایف الحیل زنان بیچاره و بی پناه عمدتا شهرستانی را به آنجا کشانده و از آنها بهره کشی جنسی می کردند که خوشبختانه با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، همه این قلعه ها نابود و اداره کنندگان آنها نیز به قانون سپرده شدند. البته در دوران جمهوری اسلامی ایران، کسانی هستند که تلاش می کنند تا با طرح شایعاتی دامن نظام اسلامی را آلوده به برخی مفاسد عنوان نمایند، در حالی که کارنامه عملکرد نظام اسلامی همواره نشان داده است که اگر در گوشه ای از این کشور، مفاسدی به ویژه در ارتباط با عفت زنان ایرانی رخ دهد، نظام با آن برخورد می کند، برخی شایعات هم که در مورد ترویج رفتارهای منافی عفت به بهانه گردشگری مذهبی در سال های اخیر مطرح شده است، عاری از واقعیت می باشد که با اهداف صرفا سیاسی و بدبین کردن ملت های مسلمان منطقه به یکدیگر صورت گرفته است از جمله شایعه سوء استفاده از زنان ایرانی توسط عراقی ها در مشهد و جالب تر اینجاست که عین همین شایعه را در داخل خاک عراق در مورد ایرانیان زائر کربلا مطرح می کنند که همین مساله مشخص می کند آبشخور هر دو شایعه در ایران و عراق یکسان بوده و سازندگان آن نیز به هیچ وجه دلسوز ناموس ایرانی نیستند.