چرا حضرت زهرا(س) هم دوش مردان در مجالس پیامبر(ص) شرکت نمی کرد؟

بر اساس برخی روایات چرا حضرت زهرا (س) هم دوش مردان در مجالس رسول الله شرکت نمی کرده تا وحی را به صورت مستقیم و بی واسطه ازبهترین مبلغ عالم بشنوند؟

 

از صدیقه طاهره فاطمه زهرا ـ علیها السلام ـ نقل شده که فرمود: «از دنیای شما سه چیز محبوب من است: تلاوت قرآن، نگاه کردن به چهره رسول خدا (ص) و انفاق در راه خدا.»[1]

بی تردید از مأنوس ترین افراد به رسول گرامی اسلام فرزند عزیزش فاطمه زهرا می باشد و هم چنین فاطمه زهرا تنها فردی بود که رسول خدا بیشترین انس را با او داشت. بعد از وفات مادر گرامی اش خدیجه کبرا ـ سلام الله علیها ـ پرورش فاطمه در کنار پدرش رسول خدا و در خانه نبوت بود خانه ای که محل نزول وحی و آیه های قرآن است، آنجا که نخستین گروه از مسلمانان به یکتایی خدا ایمان آوردند و بر ایمان خویش استوار ماندند، آن سال ها در سراسر عربستان و همه جهان، این تنها خانه بود که بانگ توحید و یکتاپرستی از آن بر می خواست، و زهرا تنها دختر خردسال مکه بود که چنین جنب وجوشی را در کنار خود می دید و با ارتباط خاصی که با پدر بزرگوارش داشت با تمام وجودش اسلام و آیات روح بخش آسمانی را حس نموده و دریافت می کرد، و این وضع تا هنگام رحلت پیامبر اکرم ادامه داشت و هرگز ازدواج فاطمه زهرا و مشغله های زندگی و تربیت فرزندان و مسائل خانوادگی از رابطه و علاقه وصف ناپذیر زهرا به پدر بزرگوارش رسول خدا نکاست. بنابر این فاطمه زهرا از همان آغاز، دانش را از سرچشمه وحی فرا گرفت. رسول گرامی اسلام هنگامی که به سفر می رفت آخرین کسی که با او خدا حافظی می کرد و آنگاه که از سفر بر می گشت اولین کسی که او را ملاقات می کرد فاطمه بود، دیگر نیازی ندارد که برای فراگیری تعلیمات آسمانی و آیات قرآنی در مجالس عمومی شرکت نماید، چه آن که مجالس عمومی برای کسانی است که توفیق حضور در مجالس انس خصوصی را ندارند و مقام بزرگ بانوی جهان اسلام صدیقه طاهره والاتر از این است که برای فراگیری آیات الهی در مجالس عمومی با مردان و سایر مسلمانان شرکت نماید. او که معلم خصوصی چون پیامبر دارد و خانه اش آسایشگاه رسول گرامی اسلام و مجلسش محفل انس با پیامبر و علی ـ علیهم السلام ـ است چه نیازی به شرکت در مجالس دیگر دارد؟ به علاوه غرض از تنزیل آیات، رسیدن حقایق و تعالیم و توصیه ها به همه مردم است، که این غرض قطعا حاصل می شد. 

فاطمه کسی است که مشق زندگی و انسانیت را در مدرسه عشق بلا واسطه از پدر بزرگوارش آموخته و فراگرفته است و به همین جهت است که امیرالمومنین در پاسخ به سخن فاطمه در آخرین لحظات زندگی اش که فرمود: «ای پسر عمو: تو هرگز مرا در دوران زندگی دروغگو و خائن نیافته و هرگز با فرمانت مخالفت نکردم.»[2] فرمود: «پناه به خدا تو داناتر و پرهیزکارتر و گرامی تر و نیکو تر از آنی ...»[3] و بی تردید فاطمه این دانائی و پرهیزکاری را بلاواسطه از رسول گرامی اسلام آموخته است و دانش و تقوای فاطمه به گونه‌ای ناب و خالص است که گویی دانش پیامبر و تقوای آن حضرت است که خاتم اوصیا حضرت بقیه الله (ع) می فرماید: «دختر رسول خدا فاطمه (س) برای من سرمشق و الگوی نیکویی است»[4] برای آگاهی بیشتر از ادعیه و اذکاری که حضرت زهرا از پیامبر بزرگوار به طور خصوصی آموخته است می توانید به کتاب ارزشمند (احقاق الحق) آیه الله مرعشی نجفی مراجعه نمائید.
از امام سجاد ـ علیه السلام ـ نقل شده که فرمود: «وقتی که قیامت فرا رسد، منادی ندا می دهد: در این روز، ترس و اندوهی به خود راه ندهید. همه خوشحال از این عفو عمومی سر بالا می برند. فاطمه (س) وارد محشر می شود و گفته می شود کسانی که به آیات ما ایمان آوردند و مسلمان شدند به جز مسلمانانی که دوستدار اهل بیت هستند، همگی سرها را به زیر اندازند. آنگاه اعلام می شود: این است فاطمه دختر محمد (ص) او و همراهانش به سوی بهشت می روند. خداوند فرشته ای را خدمت وی می فرستد و می گوید: حاجتت را از من بخواه. فاطمه عرض می دارد: پرورگارا: حاجت من آن است که مرا و کسانی را که فرزندان مرا یاری کردند مورد عفو قرار دهی.[5]

پاورقی ها:
[1]. نهج الحیاه، ص 271، ح 164.
[2]. فاطمه الزهرا من المهد الی اللحد، ص 609 و 610، روضه الواعظین، ص 151: لفتال النیشابوری.
[3]. فاطمه الزهرا من المهد الی اللحد، ص 609 و 610، روضه الواعظین، ص 151: لفتال النیشابوری.
[4]. بحار الانوار، ج 53، ص 180.
[5]. عوالم العلوم،