نرمش کافی است، اکنون نوبت قهرمانی است/ بفرمایید این هم رفراندوم

یادداشت روز امروز روزنامه کیهان مطلبی با عنوان «این هم رفراندوم» است که به قلم حسین شریعتمداری نوشته شده است. این یادداشت به شرح زیر است:


«برتولت برشت» می‌گفت «می‌توان برای یک‌بار به همه دروغ گفت و می‌شود برای همیشه به یک نفر دروغ گفت، اما نمی‌شود برای همیشه به همه دروغ گفت.». اشاره برتولت برشت به این واقعیت در شرایط خاص دوران حیات وی (1898 تا 1956) یعنی نزدیک به 60 سال قبل بوده است که هنوز «عصر انفجار اطلاعات» آغاز نشده بود و جاده اطلاع‌رسانی به قول نظریه‌پردازان موسوم به «اصحاب فرانکفورت» جاده یکطرفه و تحت مدیریت غرب بود. امروز اما هیچ رخدادی در هیچ نقطه‌ از نگاه دیگران مخفی نمی‌ماند و یا دستکم این که نمی‌تواند مانند گذشته، برای مدتی طولانی پنهان بماند.

روز یکشنبه هفته جاری - 19 بهمن‌ماه 93- رهبر معظم انقلاب در دیدار فرماندهان و پرسنل نیروی هوایی ارتش با اشاره به اظهارات چند روز قبل دیوید کوهن، یکی از مقامات آمریکایی که گفته بود؛ «تحریم‌های اقتصادی دست ایران را بسته است، آنها گیر افتاده‌اند و تیم مذاکره‌کننده ایران با دست‌های بسته در مذاکرات حاضر می‌شود»! خطاب به وی - بدون ذکر نام - فرمودند؛ «در روز 22 بهمن شما خواهید دید که ملت ایران چه حضوری خواهد داشت و آن موقع معلوم خواهد شد که آیا ملت ایران دست بسته است؟...»دیروز مردم با حضور حماسی و چند ده میلیونی خود در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی آرزوهای بارها اعلام شده آمریکا و متحدانش را به قول حضرت امام(ره)، زیرگام‌های استوار خود لگدمال کردند و با شعارهایی نظیر «ما‌انقلابی‌هستیم»، «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند»، «نه تحریم نه ذلت، مذاکره با عزت»، «نرمش کافی است، قهرمانی کنید» و خروش سراسری «مرگ‌بر آمریکا» بر ایستادگی خود در مقابل زورگویی‌ها و باج‌خواهی‌های نظام سلطه جهانی تاکید ورزیدند و در عمل نشان دادند حق با رهبر معظم‌انقلاب است که «دست‌های ملت بسته نیست و آن طرفی که گیر افتاده، آمریکاست» و... در این‌باره گفتنی‌هایی هست؛

1- طی نزدیک به 300 سال گذشته که دنیا شاهد چند انقلاب بزرگ بوده است- از انقلاب کبیر فرانسه در سال 1799 میلادی تاکنون - هیچ انقلابی را نمی‌توان آدرس داد که در گذر زمان به تدریج کمرنگ نشده و نهایتا به یک «خاطره تاریخی» تبدیل نشده باشد و در این میان فقط - تاکید می‌شود فقط به فقط - انقلاب اسلامی در ایران است که نه تنها در گذر ایام رنگ نباخته بلکه علی‌رغم توطئه‌ها و کینه‌توزی‌های بی‌وقفه دشمنان بیرونی و دنباله‌های داخلی آنان، بر دامنه و ژرفای آن افزوده شده است و به قول حضرت آقا آنان که توهم کمرنگ شدن انقلاب اسلامی درگذر زمان را می‌پراکنند باید به این پرسش پاسخ بدهند که، اگر چنین است، چرا دشمنی‌های نظام سلطه با ایران اسلامی نه فقط کاسته نشده بلکه همه روزه شتاب و دامنه بیشتری یافته است؟ و به گفته امام راحل(ره) خطاب به آمریکا؛ «اگر می‌گوئید اتفاق مهمی نیفتاده است، پس چرا اینهمه هیاهو می‌کنید»؟! و این اظهارنظر از «ایمانوئلوالرشتاین» جامعه‌شناس بلند آوازه آمریکایی که از قضا، به جمهوری اسلامی ایران کمترین علاقه‌ای ندارد، نیز خواندنی است. والرشتاین می‌‌گوید؛ تحقیقات و بررسی‌های من- و نه تحلیل و تفسیر وی- نشان می‌دهد که تمامی دکترین‌ها - گفتمان‌ها و نسخه‌های حکومتی- بعد از پدید آمدن به مرور رنگ باخته و نهایتا از میدان بیرون رفته‌اند، غیر از دکترین «ولایت‌فقیه»  ]امام[خمینی که نه فقط کمرنگ‌تر نشده بلکه در گذر زمان بر اهمیت آن افزوده شده و ملت‌های دیگر را به خود جذب کرده است.

2- در تمامی طول تاریخ چند صد سال اخیر، هیچ انقلاب و نظام برخاسته از آن را نمی‌توان یافت که بعد از پیروزی، حتی برای یک‌بار هم به مردم و ملت‌های تحت پوشش خود اجازه داده باشد با حضور میدانی درباره مقبولیت و یا مشروعیت آن اظهارنظر کنند و البته، برخی از کشورها، سالگرد انقلاب و یا سالگرد روی کار آمدن نظام حکومتی خود را به گونه‌ای تشریفاتی و با برپایی مراسم دولتی و نه مردمی، آنهم در مقیاس یک مراسم رسمی و کم‌دامنه، جشن گرفته‌اند. و اما، در همه جهان- تاکید می‌شود همه جهان- تنها انقلاب اسلامی ایران و نظام برخاسته از آن است که سالگرد پیروزی آن با حضور توده‌های چند‌ده میلیونی مردم گرامی داشته می‌شود و ملت با حضور همه ساله پرشورتر از سال قبل، وفاداری خود به انقلاب و نظام را اعلام می‌کنند و بر مقبولیت و مشروعیت آن تاکید می‌ورزند. حتی زیر بمباران‌ها و موشک‌پرانی‌های دشمن و یا شرایط خاص جوی نظیر برف، باران، سرمای سخت و...

3- سه سال قبل، «دبورا سالامون» نویسنده و تحلیل‌گر صاحب‌نام روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست نوشته بود «ما آمریکایی‌ها طی 3 دهه گذشته درباره ایران به خودمان دروغ گفته‌ایم. رسانه‌های آمریکایی براساس یک توافق نانوشته از پوشش خبری درباره واقعیت‌های ایران بعد از پیروزی انقلاب خودداری کرده‌اند و در تحلیل رخدادهای این کشور انقلابی و مسلمان به گفته‌ها و نوشته‌های طیفی از مخالفان ایران در داخل و خارج مراجعه کرده‌اند و این در حالی است که مخالفان جمهوری اسلامی به جای انعکاس واقعیت‌ها، رویاهای تحقق نیافته خود را درباره ایران بازگو می‌کنند و نتیجه آن که امروز با ایرانی روبرو هستیم کاملا متفاوت با تصویری که از آن ارائه کرده‌ایم و در چالش با ایران به چاهی افتاده‌ایم که خود حفر کرده‌ایم».

«توماس فریدمن» سرمقاله‌نویس مشهور روزنامه نیویورک‌‌تایمز اظهارات همکار خود را تائید کرده و می‌نویسد؛ «ما در تحلیل ایران به جای درک آنچه توده‌ها می‌خواهند به سراغ گروههای مخالف جمهوری اسلامی رفته‌ایم، گروههایی که ساخته و پرداخته خودمان بودند، تصور ما این بود که انقلاب‌اسلامی ایران هم مانند سایر انقلاب‌ها بعد از مدتی‌ به دو بخش موافق و مخالف تبدیل می‌شود و با یک جریان مردمی روبرو خواهیم شد که از انقلاب ترجمه‌ای همراه و همساز با آمریکا خواهد داشت و می‌توانیم با حمایت از این جریان باردیگر ایران خارج شده از بلوک غرب را به این اردوگاه برگردانیم و از این واقعیت غافل بودیم که مخالفان انقلاب ایران در مقایسه با توده‌های طرفدار انقلاب تا چه اندازه کوچک و غیرقابل محاسبه هستند».

4- مردم دیروز در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی با حضور حماسی و چندده میلیونی در سراسر کشور بر باورهای عمیق خود به آموزه‌های اصیل انقلاب اسلامی و پیوند خویش با امام راحل(ره) و خلف حاضر او تأکید ورزیدند و این‌بار، باز هم گسترده‌تر و پردامنه‌تر از هر سال...
 اکنون می‌توان به وضوح و بدون کمترین ابهامی نتیجه گرفت که؛

الف: حتی اگر رسانه‌های غربی و عبری و عربی هم واقعیت حماسه بزرگ دیروز و خواسته‌ها و مطالبات صریحا اعلام شده مردم را برای افکارعمومی ملت‌های خود سانسور کنند، مقامات سیاست‌ساز آمریکا و متحدانش به یقین پیام دیروز ملت را دریافت کرده و از این واقعیت غیرقابل انکار باخبر شده‌اند که مردم ایران یکپارچه و یکصدا در مقابل زورگویی‌ها و باج‌خواهی‌های آنان ایستاده و خواهند ایستاد، بنابراین به طور طبیعی کفه خود را در چالش‌های مختلف کم‌وزن‌تر از ایران اسلامی ارزیابی‌ می‌کنند. این واقعیت بایستی از سوی مسئولان محترم کشورمان در هر سطح و جایگاهی که هستند مورد توجه قرار گرفته و عملیاتی شود و از موضع برتر در مقابل حریف ظاهر و حاضر شوند.

ب: مردم با شعارهای برخاسته از شعور «مرگ بر آمریکا» نشان دادند که همصدا با امام راحل(ره) و خلف حاضر او، آمریکا را دشمن اصلی و غیرقابل‌اعتماد می‌دانند و بر این باورند که به قول حضرت امام(ره) باید هرچه فریاد دارند بر سر آمریکا بکشند و از کینه‌توزی‌های آن غافل نباشند. بنابراین هیچکس حق ندارد، خواستار حذف شعار مرگ بر آمریکا شود و یا آمریکا را «کدخدای جهان»! تلقی کرده و گشایش اقتصادی و سیاسی را در جلب‌نظر آمریکا! بداند!

ج: برخلاف آنچه مقامات و رسانه‌های آمریکا و متحدانش در شیپورهای فریب خود می‌دمند و سران و اصحاب وطن‌فروش فتنه در پی القای آن هستند، مردم این مرز و بوم در باورهای خود به اسلام و انقلاب و نظام و آموزه‌های آن یکپارچه و همصدا می‌باشند و سلیقه‌های متفاوت سیاسی فقط در این بستر واحد تعریف می‌شوند، نتیجه آن که؛ دنباله‌های داخلی دشمنان بیرونی در حلقه توده‌های عظیم مردم قابل تعریف نیستند که برخی به غفلت و شماری به حیلت، نظر دشمن پسند این گروه کم شمار و اندک را از طریق رسانه‌هایی که در اختیار دارند به عنوان دیدگاه و نظر بخشی از ملت قلمداد کرده و برای این ورشکستگان به تقصیر در پست‌های مدیریتی نظام، سهمی قائل باشند.

د: توده‌های چند ده میلیونی مردم در حماسه حضور دیروز، دیدگاه و نظر خود را درباره چالش‌ هسته‌ای و مذاکرات پیش‌روی به وضوح و بدون‌ کمترین ابهامی بیان داشتند و رفراندوم مورد نظر رئیس‌جمهور محترم با شفافیت و صراحتی مثال‌زدنی و ماندگار صورت پذیرفت. نتیجه این رفراندوم آن که؛ حاضر نیستند امتیاز نقد بدهند و وعده‌های «نسیه» تحویل بگیرند. راه‌کار گشایش اقتصادی را در مراجعه به ظرفیت‌های داخلی - اقتصاد مقاومتی - می‌دانند و نه در چالش هسته‌ای، اگرچه با شعار «نه تحریم، نه‌ذلت ، مذاکره‌با‌عزت» از مذاکره به شرط حفظ عزت نظام رویگردان نیستند ولی معتقدند در فرمول حکیمانه «نرمش قهرمانانه»، سهم «نرمش» به اندازه کافی- و شاید هم بیشتر - ادا شده است و اکنون نوبت به «قهرمانی» رسیده است. و اینکه، در مذاکرات هسته‌ای پیش‌روی از تیم مذاکره‌کننده که آنان را فرزندان انقلاب می‌دانند انتظار صلابت دارند و...

5- حمل تصاویر و پلاکاردهایی در حمایت از حزب‌الله، مقاومت فلسطین، انقلابیون یمن و... در حماسه حضور دیروز، تاکیدی بود بر تکثیر ایران اسلامی و تبدیل ملت‌های مسلمان به امت اسلامی که این خواست مردم باید در سیاست خارجی مسئولان محترم جایگاه ویژه خود را داشته باشد.