-
چهارشنبه, ۲۴ دی ۱۳۹۳، ۰۹:۳۷ ب.ظ
-
۲۱۸
قتلگاه هزاران پرنده مهاجری که هزاران کیلومتر را طی می‌کنند تا به آن رسیده و فصل سرما را در آن سر کنند؛ این زشت ترین توصیفی است که می‌توان از تالاب بین المللی فریدونکنار ارائه کرد اما متاسفانه حقیقت دارد.
هزارن پرنده از نوع انواع چنگر، انواع مرغابی، کشیم، قو، خوتکا، اردک سرسفید، اردک بلوطی، غاز، باکلان، کشیم ها، حواصیل ها، اگرت ها، پرستوهای دریایی، سلیم ها و کاکایی ها در حالی هر ساله با آغاز فصل سرما از هزاران کیلومتر آن سوتر از مرزهای کشورمان راهی تالاب های شمالی ایران می‌شوند که برای بسیاری شان بازگشتی در کار نیست.
سالیان سال است که شکار و صید غیر مجاز در مناطق خوش آب و هوایی شمال کشورمان بلای عظیمی شده که به جان این مهاجران سردسیری افتاده و هر ساله بر شدت تلخی آن افزون می‌شود و عجیب اینکه کسی به فکر رفع آن نیست؛ گویی منتظریم تا صدای جهانیان در آید تا آن زمان به فکر بیافتیم و تغییری ایجاد کنیم.
سالهای سال است که دام های هوایی، شلیک های متعدد و انواع و اقسام روش های کشتار انبوه، روز به روز شمار این پرندگان را قلیل تر می‌کند تا آنقدر اوضاع وخیم شود که احتمال انقراض برخی از این گونه ها بسیار پر رنگ شود ولی حتی این نکات منفی نیز نتوانسته تغییری در اوضاع به وجود آورد.
عجیب تر اینجاست که می‌بینیم برخی آگاهانه یا ناآگاهانه موجبات بر زمین ماندن معدود تصمیمات مثبت اتخاذ شده در این عرصه را فراهم می‌آورند تا عمر خوشی امثال دستور وزیر دادگستری برای مقابله با شکار و صید بی رویه (بخوانید لجام گسیخته!) به چند روز بیشتر قد ندهد. چند روز که نه، گاه چند ساعت!
نمونه این دست اتفاقات عجیب را در واکنش مدیر کل محیط زیست استان مازندران به درخواست صریح وزیر مبنی بر توقف صید و شکار غیر مجاز در منطقه دیدیم که حکایت از برنامه ریزی پنج ساله با شیب ملایم در این خصوص داشت و موجبات ناامیدی فعالان محیط زیست را فراهم آورد. ولی اکنون مثال نغز تری هم برای بیان وجود دارد.
ابراهیمی، فردی که پس از سفر وزیر دادگستری به استان مازندران به عنوان فرماندار جدید فریدونکنار معرفی شده، با تاکید بر ضرورت استفاده از ظرفیت مهاجرت پرندگان زمستان گذران به این منطقه برای جذب گردشگر، صید پرندگان در این خطه را سنتی خوانده که نمی‌توان با برخورد چکشی حذفش کرد.
وی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر، در پاسخ به این سئوال که در خصوص وضعیت بازار پرنده فروشان این شهرستان چه اقداماتی صورت گرفته؟، گفت: صید پرندگان از دیرباز به عنوان یک منبع درآمدی برای خانواده‌های فریدونکناری بوده و تبدیل به یک سنت شده و نمی‌توان با برخوردهای چکشی این مقوله را حذف کرد بلکه نیازمند فرهنگ سازی است.
این در حالی است که هرچه از اهمیت فرهنگ سازی سخن گفته و آن را بپذیریم، وقتی می‌بینیم هیچچ اقدامی در مقام مقابله با قانون شکنان، یعنی صیادان و شکارچیان غیر مجاز صورت نمی‌گیرد، درخواهیم یافت که «فرهنگ سازی» کارکردی شعاری یافته و هیچ تاثیری در کشتار روز افزون پرندگان در این منطقه ندارد.
جالب اینجاست که وقتی می‌بینیم صید پرندگان در این دیار، نه با روش های پنهانی، که با کمک دام های فراوان و در ملا عام و در سکوت بهت آور مسئولان انجام می‌شود، می‌توان نتیجه گرفت که آنچه فرماندار فریدونکنار به عنوان «سنت» می‌خواند، نتیجه طولی فرهنگ سازی نادرست در طول سالیان سال است؛ یعنی آنقدر شکار کردن و صید انبوه پرندگان در بی تفاوتی مسئولان تکرار شده و تکرار شده که خود را به قالب فرهنگ در آورده و حتی از آن فراتر، ردای «سنت» به تن کرده است!
این گونه می‌توان دریافت که چرا کوچ چند هزار ساله پرندگان سنت به حساب نیامده و در مقابل عمر کوتاه صید پرندگان با انواع و اقسام دام های هوایی توجیه می‌شود؛ صیدی که در آن هیچ چیزی جز سودجویی اهمیت ندارد که اگر داشت، دست کم می‌بایست پرندگان حرام گوشت از آن جان به در می‌بردند در حالی که با نهایت تاسف می‌بینیم این گونه نیست.
ماجرا زمانی عجیب تر می‌شود که می‌بینیم اخبار متعددی (برای نمونه به اینجا بروید) از حضور باندهای مافیایی مسلح شکار و صید غیرمجاز و قاچاق گونه های منحصر به فرد مهاجر منتشر می‌شود که هرگونه فرضیه‌ای درباره سنتی بودن صید در این منطقه و ارتباط دادن معیشت مردم منطقه به این نسل کشی را مردود می‌کند.
این اخبار زمانی تایید می‌شوند که می‌بینیم درگیری میان صیادان و ماموران حفاظت از محیط زیست بارها و بارها در منطقه به وقوع پیوسته، گزارش شده، در رسانه ها بازتاب یافته و همه حکایت از وجود باندهای مافیایی و اشرار و قاچاقچیان مسلحی دارد که ردشان را به سادگی در بازارهای پرنده فروشی در منطقه هم می‌توان زد.
این در حالی است که می‌دانیم بر اساس ماده 680 قانون مجازات اسلامی، «هر کس برخلاف مقررات و بدون مجوز قانونی اقدام به شکار یا صید حیوانات و جانوران وحشی حفاظت شده نماید به حبس از سه ماه تا سه سال و یا جزای نقدی از یک و نیم میلیون ریال تا هجده میلیون ریال محکوم خواهد شد» اما اگر به دنبال یافتن افرادی که بر این اساس محکوم شده‌اند بگردیم، نومید خواهیم شد.
با این تفاسیر اگر نتیجه بگیریم جناب فرماندار عملی غیرقانونی را سنت خوانده و در سایه این توجیه عجیب، فرصت را برای بهره بردای قاچاقچیان و اشرار مسلح از نعمتی که می‌تواند از جمله نقاط قوت گردشگری منطقه و کشورمان باشد، آیا به دور از انصاف سخن گفته‌ایم؟!
