ناگفته هایی از انتخابات جنجالی سال 88 از زبان فرماندار وقت تهران

پس از راهپیمایی های گسترده و خود جوش مردم ایران در شهرهای مختلف در ابراز انزجار از اتفاقات روی داده در روز عاشورا، مردم تهران نیز در نهم دی ماه در حمایت از ولایت فقیه ، نظام و رهبری حماسه ای گرانقدر را آفریدند.

 جمعیت کم نظیر راهپیمایان تهرانی در خیابان‌های منتهی به میدان انقلاب بارها و بارها شعارهایی را در جهت حمایت از انقلاب و نظام را فریاد می زدند. در حالی که حتی مسئولان برگزار کننده راهپیمایی نیز خودشان را برای چنین راهپیمایی آماده نکرده بودند، اما جمعیت راهپیمایی کننده از میدان امام حسین تا میدان انقلاب و حتی جلوتر از آن کشیده شده بود.

حسین طلا فرماندار وقت تهران در سال 88 ، خاطرات جذابی از آن دوران برای روایت دارد که در گفت‌وگویی تفصیلی با تابناک به ناگفته هایی از اتفاقات در سال 88 پرداخته است.

با توجه به اینکه جنابعالی در آن دوران فرماندار تهران بودید؛ به نظر شما ریشه اغتشاشات بعد از انتخابات در چه بود؟

در ابتدا اجازه می خواهم مختصری از مجموع فرایند انتخابات در کشور عرض کنم. چرا که خیلی از افرادی که در آن دوران به من مراجعه کردند؛ می گفتند دچار بحران هویت شده اند و احساس می کردند حقی از آنها تضییع شده است. در واقع وقایع پس از انتخابات88 بزرگترین آسیبی که زد این بود که اعتماد ملی را جریحه دار کرد.

من وقتی برای آنها توضیح می دادم که مکانیزم انتخابات در ایران به چه شکلی است، افراد متقاعد می شدند که تقلبی رخ نداده است. ما با توضیح خود نشان می دادیم که امکان تقلب وجود ندارد. همه می گویند تقلب در انتخابات امکان ندارد، اما علم و باور به عدم تقلب مهم است. میزان آراء ماخوذه در انتخابات دهم ریاست جمهوری در تهران بدون لحاظ شمیرانات و شهر ری از مجموع آراء 9 استان 97 هزار رای بیشتر است. در واقع اعداد و رقم آراء در شهر تهران از 9 استان کشور بیشتر است. بنابراین تجزیه و تحلیل آراء در تهران بسیار می تواند راهگشا باشد.

در انتخابات یک هیئت اجرایی 11 نفری وجود دارد که تمام مراحل انتخابات توسط این 11 نفر بررسی می شود. در شعب اخذ رای نیز حجم زیادی از کار در مدارس در دستان معلمین و یا در مساجد دست ریش سفیدها و متدینین می باشد که از آنها به عوامل اجرایی یاد می شود. از سوی دیگر چند نفر هم ناظر از شورای نگهبان در هر صندوق وجود دارد. بازرس فرمانداری هم وجود دارد که مجموعا در یک صندوق رای نزدیک به 20 نفر حضور دارند. شما این تعداد افراد را در 43 هزار صندوق رای ضرب نمایید؛ مشخص می شود چند صدهزار آدم در انتخاب جزو عوامل اجرایی و ناظر هستند. چطور ممکن است شما در میان چند صد هزار نفر پروژه تقلب را راه اندازی نمایید ولی هیچگونه سندی از این تقلب منتشر نشود!

عده ای مطرح کرده اند که مثلاً تعرفه ها در انتخابات 88 کم بوده است و تعداد زیادی نتوانسته اند رای بدهند. شما این موضوع را تایید می کنید؟

روند چاپ و توزیع تعرفه ها کاملا مشخص است. تعرفه ها پس از چاپ با اسکورت به استان ها می رود و توزیع می شود. یک عدد تعرفه امکان جابجایی ندارد چرا که توزیع بر اساس شماره و عدد و رقم توزیع می شود.

سئوال اینجاست که اگر تعرفه نبوده است پس این 38 میلیون نفر چگونه رای داده اند. جالب اینجاست که در ان انتخابات در بعضی از شعب تا ساعتی بعد از نصف شب نیز از مردم رای گرفته می شد.

به عنوان مثال بر اساس دستورالعمل ها وقتی زمان اخذ رای پایان می پذیرد، هرکس بیرون است داخل می‌آید و در را می‌بندیم و از همه کسانی که داخل هستند رأی می‌گیریم. اما در انتخابات 88 ساعت دو نیمه شب زنگ زدند که در برخی شعب شهرک غرب یک‌سری فریاد می زنند که ما می‌خواهیم رأی دهیم، چرا درب شعب را بستید. این القائات همه برنامه‌ریزی شده بود. گفتیم که رأی گیری تمام شده؟ گفتند که نه، یکی دو نفر ماندند. با اجازه شورای نگهبان گفتیم ایرادی ندارد در را باز کنید تا داخل بیایند. از این 70 نفری که آمده بودند، فقط 10 نفر رای نداده بودند. معنای این حرکت چیست؟ معنای آن این است که یک پروسه‌ای استارت خورده است نیازمند یک‌سری مستندسازی است و این مستندسازی‌ها باید انجام بگیرد.

در مورد تجمیع آراء روند چگونه است؟

هنگامی که رای گیری تمام می شود، نتیجه رای شمرده شده را در پنج صورت جلسه می نویسند و همه آن را امضا می کنند. یک عدد از این صورت جلسه را در صندوق می گذارند. یک عدد به رئیس شعبه داده می شود و یک عدد به نماینده شورای نگهبان داده می شود. دو عدد نیز به وزارت کشور داده می شود. بعداً هیئت نظارت و هیئت اجرایی تعداد رای ها را بر اساس این صورت جلسه ها با هم مقایسه می کنند و در صورتی که اختلافی وجود نداشته باشد، انتخابات تایید می کند. چه کسی می تواند در این پروسه 11 میلیون اختلاف ایجاد کند. من به عنوان کسی که 15 سال در انتخابات بوده ام معتقد هستم؛ می شود اشتباه های کوچک در انتخابات اتفاق افتد؛ اما هدفمند تقلب کردن امکان ندارد. جالب این است که در 3300 شعبه اخذ رای در تهران همه نمایندگان میر حسین حضور داشتند. این در حالی است که آقای احمدی نژاد تقریباً در 2200 شعبه نماینده داشت و اقای محسن رضایی نیز در 700 شعبه نماینده داشت.

بعد از اینکه این تحولات رخ داد، اعلام شد که 10 درصد صندوق ها بازشماری شود. نتایج آن بازشماری چگونه بود. آیا اختلافی وجود داشت؟

شورای نگهبان به ما اعلام کرد که 10 درصد از صندوق ها بازشماری شود. ما هم از ستادهای 4 کاندید دعوت کردیم که برای نظارت بر بازشماری بیایند. از طرف ستاد اقای میرحسین موسوی و کروبی کسی فرستاده نشد. اما ستاد اقای احمدی نژاد و محسن رضایی نمایندگان خودشان را فرستادند. ما باز هم از شورای شهر و شورای عالی استان ها درخواست کردیم نماینده ای برای نظارت بر شمارش ارسال نمایند. اقای چمران به همراه تیمش برای نظارت آمدند.

در بازشماری مجدد صندوق ها 430 هزار رای بازشماری شد. در بازشماری مجدد از این تعداد رای ، 286 رای میرحسین موسوی پایین آمد. رای محسن رضایی نیز 18 عدد بالا رفت و رای آقای احمدی نژاد نیز 9 رای پایین آمد. این در حالی است که آقای میرحسین در تهران نسبت به اقای احمدی نژاد رای بالاتری داشت. من این سئوال را از کسانی که ادعای تقلب را مطرح کردند دارم که در این روند کجا می تواند تقلب در این ابعاد رخ می دهد.

خانم رهنورد همسر اقای میر حسین موسوی در شبکه بی بی سی دلایل خود را برای تقلب مطرح کرده است. این دلایل جالب است . من 5 دلیل اینجا را برای شما بازگو می کنم.

1- طرفداران میرحسین موسوی در تظاهرات قبل از انتخابات 100 برابر احمدی نژاد بود.

2- گزارش ها در روزهای قبل از انتخابات حکایت از برتری 5 برابری موسوی در برابر احمدی نژاد داشت.

3- از ساعت 11 صبح تعرفه در دست مردم قرار نگرفت.

4- من لر هستم و موسوی گفته است من داماد لرها هستم. بنابراین لرها هیچگاه موسوی را رها نمی کنند و به احمدی نژاد رای نمی دهند.

5- موسوی ترک است و ترکها به وی رای می دهند.

گزارش هایی که ما داشتیم؛ حاکی از این بود که خانم رهنورد از اقای میرحسین در موضوع تقلب تندتر بوده است. از طرف دیگر مگر آقای موسوی کمیته صیانت از اراء ایجاد نکرد. پس چرا آن ها گزارشی از تقلب ارائه نکرده اند.

عده ای مطرح می کنند که یکی از دلایل تقلب این بود که در برخی از حوزه های رای گیری تعداد اراء بیشتر از تعداد رای دهندگان بوده است و مثلا 105 درصد در یک حوزه در انتخابات شرکت کرده اند.

این یک امر عادی در هر انتخاباتی است. به عنوان مثال در مناطق شمالی در بعضی از مواقع مردم به بعضی از نقاط سفر می کنند و در هم آنجا رای می دهند که باعث می شود تعداد رای دهندگان از کل مردم آن شهر بیشتر شود. در همین لواسان تهران نیز در روزهای تعطیل که انتخابات برگزار می شود تعداد برگه های رای از مردمی که در لواسان تهران زندگی می کنند بیشتر است چرا که مردم برای تفریح به این منطقه می روند.

این سئوال هنوز وجود دارد ، پس چرا پیامک در آن دوران قطع شد. ایا این اقدام مشکوک نبود؟

در همه جهان در زمان انتخابات فضا امنیتی می شود که به راحتی بشود انتخابات را برگزار کرد. سیستم امنیتی کشور از قبل به این نتیجه رسیده بود که فضا دگرون شده است و باید با اقداماتی از ایجاد تحولات اغتشاشی جلوگیری انجام دهد. مثلاً در سال 78 تمام هماهنگی ها با تلفن همراه انجام می شد. در تحولات سال 88 نیز سازمان دهی از طریق پیامکی بود. بنابراین باید کشور تدابیر امنیتی را رعایت می کرد.

میرحسین موسوی به گفته خودش براساس اطلاعات گزارش شده اعلام پیروزی در انتخابات کرد. این اطلاعات را چه کسی به ایشان داده بود؟

اگر آنها می گویند که سیستم اس ام اس قطع شده است پس چگونه اطلاعات به ایشان رسیده است!این اقداماتی که در 88 انجام شد از قبل سامان دهی کرده بودند. البته چون ارتباطات انها به تدریج قطع شد دیگر نتوانستند به اقداماتشان ادامه دهند.

حتی این ها اعلام می کنند که مقصودشان از تقلب فقط تقلب در رای شماری نیست و در قبل از انتخابات مثلاً سیب زمینی، سهام عدالت و .. توزیع شده است. سئوال اینجاست که پس چرا این ها اگر به این موضوعات اعتقاد داشتند اصلا به انتخابات وارد شدند و اگر در انتخابات نیز وارد شدند چرا قبل از پایان رای گیری خودشان را پیروز انتخابات معرفی کردند.

یکی از اثار فتنه سال 88ریزش نیروهای انقلاب بود. میر حسین موسوی و کروبی از نیروهای انقلاب بودند که ریزش کردند . چرا این ها برائت نمی جویند. چرا نمی گویند اشتباه کردیم.

شما پیش بینی اتفاقات بعد انتخابات را از قبل کرده بودید؟

ما پیش بینی کرده بودیم که ممکن است بعد از انتخابات اتفاقاتی رخ دهد. روز شنبه نزدیک ساعت 12 رای تهران مشخص شد. یکی از دلایل این که رای تهران دیر شمرده شد این بود که طرفدارن اقای هاشمی کاملا موشکافی می کردند. من ساعت 2 مجموع آراء را به وزارت کشور بردم. البته نتایج تهران از نزدیک ساعت 8 صبح مشخص شده بود اما برای جمع بندی نهایی تا ساعت 12 طول کشید. به محضی که از وزارت کشور خارج شدم دیدم که در میدان فاطمی تجمع وجود دارد. در همان موقع من صدای تیراندازی شنیدم و فضا کاملا تغییر پیدا کرده بود.

هرچه جلوتر رفتیم فضا بدتر شد. مثلا بعد از راهپیمایی سکوت در 25 خرداد نزدیک به 200 سلاح گرم کشف شد. از حدود دوشنبه کار از دست شورای تامین خارج شد و تامین امنیت به قرارگاه ثارالله داده شد.

در این مدت بارها و بارها عده ای سعی می کردند روبروی فرمانداری تجمع کنند که حتی نیروی انتطامی آمادگی لازم را نداشت و در آخر نیز نیروهای بسیج با چوب از فرمانداری دفاع کردند. مثلاً بعد از ظهر روز 23 خرداد در خیابان مطهری، من با موتور اطراف را گشت زدم و یک‌لحظه احساس کردم همه جا از کنترل خارج شده است. نه من، همه غافلگیر شده بودند. با برخی از دستگاه ها تماس گرفتم و گفتم یک نیرو بفرستید. هدف این‌ها صندوق‌های انتخاباتی است. بیایید فرمانداری را حفظ کنید که این اسناد از بین نرود. اگر این اسناد را از بین ببرند فردا شما هیچ چیزی را نمی‌توانید ثابت کنید. در این حد هم موفق به هماهنگی نشدیم. چون در جاهای مختلف نیروهای آن‌ها درگیر شده بودند. لذا یک‌سری از بچه های فرمانداری و بچه‌های بسیج پایگاه‌های اطراف را جمع کردیم و خیابان میرعماد را بستیم و جمعیت بسیجی را نگه داشتیم. حتی آن موقع یک سری موتوری می‌آمدند و سرک می‌کشیدند ببینند هنوز بسیج هست یا نه.

در سه و چهار روز اول بعد از انتخابات عمده درگیری های در سمت میدان سرو و کاج بود. اما به تدریج به دلایلی اغتشاش ها به خیابان انقلاب کشیده شد. در این تحولات خیلی تلاش شد که اقشار اسیب پذیر را از پایین شهر نیز به این اغتشاشات بیاورند اما موفق نشدند. درست است که این قشر از جامعه سختی زیاد می کشد اما پای کار انقلاب است. دشمن از همان زمان تصمیم گرفت که صحنه جنگ سیاسی را به اقتصادی تبدیل کند. به همین خاطر تحریم های شدید برای فشار اقتصادی شروع شد.بنابراین دشمنان سعی کردند که با تحریم جدید در شورای امنیت فشار را به سمت مردم آسیب پذیر حرکت دهند که در فتنه بعدی نیز بتوانند این قشر را نیز به خیابان ها بکشانند.

الان ویکی لیکس مطرح کرده است که یک نفر از مسئولین عالی رتبه کشور به سفیر اتریش گفته است که هرچه شما در شیپور تقلب در انتخابات بدمید به نفع ماست. چرا هیچکس نمی اید این اسناد را تکذیب کند. اتفاقات در سال 88 جریانی بود که به دنبال سکولاریزه کردن بود و نه دی جریانی بود که حکومت دینی را تثبیت کرد.

آیا بعد از 5 سال گذشت از آن دوران راهکاری وجود داشت که از چنین اتفاقی جلوگیری کرد؟

این یک واقعیت است که ریشه برخی اتفاقات در بعد از انتخابات ریشه در مناظرات داشت . مشخص است که وقتی دو طرف مناظره سعی در تخریب یکدیگر دارند، این شور و احساس یکدفعه به جامعه منتقل می شود. در شب مناظره جمعیت زیادی به پارک وی آمد و مردم خوشحال بودند که حرفشان زده شده است. در واقع می توان عملکردی داشت که آن اتفاقات دوباره رخ ندهد. برای مثال 4 سال بعد که انتخابات دوباره برگزار شد، دیگر هیچکدام از آن اتفاق ها نیفتاد. البته از اواخر سال 87 دائما شبه تقلب گوش زد می شد. از طرف دیگر رسانه های خارجی دائما به این موج و شبه دامن می زدند و باعث می شد که حجم زیادی از مردم احساس کنند که واقعا حقی از آنها ضایع شده است. عده ای می گویند که اگر می خواهید یک دروغ را همه قبول کنند دروغ بزرگی را بگویید.

من معتقدم هر کس می توانست در عملکرد و در آگاهی دادن به مردم خیلی بهتر در انتخابات عمل کنند. در واقع همه باید بهتر عمل می کردند. در واقع پیروزی در ان انتخابات به زهر تبدیل شد.

همچنین عده ای مطرح می کنند که چرا بعضی از افرادی که مسئولیت رسمی داشتند در انتخابات 88 از احمدی نژاد حمایت کردند و این خود یک تخلف است.

هر کسی می تواند نظر شخصی خود رابیان کند. اما این را نمی شود گفت که اگر کسی نظر شخصی خود را بگوید، به این معناست که نظر خودش را در عدد و رقم انتخابات دخالت می دهد. البته این نکته را تاکید می کنم که اگر هم بخواهد نمی تواند. چرا که ساختار نمی گذارد افراد نظراتشان را در نتایج انتخابات دخالت بدهند.

مثلا در همین انتخابات اخیر ریاست جمهوری سال 92 آقای روحانی با 250 هزار رای بیشتر به عنوان رئیس جمهور آن هم در زمان دولت احمدی نژاد انتخاب شد. چرا آن افراد این بار سلامت انتخابات را زیر سئوال نبردند. این شورای نگهبان که همان شورا بود و دولت برگزار کننده انتخابات نیز که همان دولت برگزار کننده انتخابات 88 بود. چرا 11 میلیون اختلاف را نادیده گرفتند ولی این 250 هزار نفر را به حساب آوردند.

آیا شما خودتان خاطره ای از درگیری های تهران در آن دوران دارید؟

بلی در آن دوران اتفاقات زیادی افتاد. برای مثال در کوران درگیری ها در بزگراه یادگار امام با موتور به سمت شمال تهران حرکت می کردم که ناگهان بی سیم من روشن بود و گفتند این مامور است. با چوب و سنگ به ما حمله کردند. ما فرار کردیم اما از بد حادثه در کوچه ای رفتیم که بن بست بود؛ در برگشت و دور زدن دوباره کتک زیادی خوردیم. من خوشحال هستم که برای انقلاب این اتفاقات برایم افتاد. این در حالی است که در آن دوران عده ای با من تماس می گرفتند که کدام خیابان خلوت است که از آنجا بروند که حتی کت آنها خاکی نشود.

البته خاطرات خوشی نیز تحولات سال 88 داشت و آن این بود که در 9 دی مردم آن حماسه را آفریدند. در آن دوران من پیشنهاد دادم که یک تظاهرات از میدان امام حسین تا آزادی برگزار شود. این پیشنهاد مصوب و عملیاتی شد. تقریبا جمعیت شرق تهران از سمت میدان امام حسین به سمت انقلاب و جمعیت غرب تهران از آزادی به سمت میدان انقلاب آمد. در ابتدا من نگران بودم که جمعیت زیادی به این تظاهرات نیاید اما خوشبختانه جمعیت زیادی در آن روز به تظاهرات پیوستند که حتی خبرنگاران و عکاسان نیز غافلگیر شدند و هیچکس پیش بینی چنین جمعیتی را نمی کرد.