دوم خردادی ها همان افراطی های اوایل انقلاب بودند

 نقیب زاده با بیان اینکه جامعه دانشگاهیی ما در زمینه تئوریک مصرف کننده است، تاکید کرد: " از دانشگاه خارجی دو چیز می توان گرفت : یکی روش و دیگری زبان .بیشتر از این هم چیزی وجود ندارد در غرب مقدار تدریس خیلی کم است و شما همین دو مورد پیش گفته را به دست می آورید."

نویسنده " تاریخ دیپلماسی و روابط بین الملل"بازگشت خود به ایران را چنین توصیف کرد:آن زمان گروههای مخالف جمهوری اسلامی خارج از کشور آنچنان تصویری از داخل ارائه می دادند که وقتی قصد بازگشت داشتم تصورم بر این بود که از مسیر فرودگاه تا انقلاب دستکم سه اسیت بازرسی مستقر شده است . درحالی که چنین خبری نبود"وی در ادامه مشاهدات کلی خود از از وضعیت آن روزهای ایران را اینگونه جمع بندی کرد:"سیاست گذاری ها بیشتر به سمت خدمات دهی به روستاها و آبادی ها رفته بود و این یکی از نقاط قوت نظام جدید بود و این رابسیار پسندیدم .

استاد دانشگاه تهران در پاسخ به سوال یکی از حضار که از مسئولیت دولت در رابطه با فرهنگ سازی جهت نیل به دموکراسی پرسید، چنین گفت: آنهایی که در دوم خرداد 1376 قدرت را در دست گرفتند همان گروه های افراطی ای  بودند که اوایل انقلاب مصدر قدرت بودند آنها وقتی از قدرت پیاده شدند متوجه این نکته گشتند که برای بازگشت به قدرت بایستی از راه درست وارد شد.خود این نوع نگرش باعث شکل گیری روندی به نام اصلاحات شد.او همچنین در پاسخ به سوالی دیگر راجع به سقوط ارزش نفت در بازرهای جهانی ،اشاراتی جالب به کار بر:" سال ها پیش گفته بودم که از غربی ها می ترسم و کماکان بر این عقیده هستم تاریخ شان را خوب خوانده ام .اگر به موضوعی پیله کنند از هر راهی که بتوانند وارد می شوند ، در را ببندی از پنجره وارد می شوند .پنجره را بگیری از زیر زمین خودشان را می رسانند." روشنفکران ما هنوز نتوانسته اند با سه مقوله کنار بیایند: " یکی دولت،دولت می خواهی یا نه ؟تکلیف رابایستی مشخص کنی .دوم دین. سوم غرب.خودش از غرب تغذیه می کند و به آن فحش هم می دهد .اگر ایران دارای نیروی نظامی قدرتمند کنونی نبود ای بسا وضعیتی بدتر از عراق کنونی در انتظارمان بود."