آیا روحانی هم باید به تور بازدید از توان موشکی اعزام شود؟

در چنین شرایطی روز گذشته و در اوج برگزاری مانور مشترک محمد رسول الله ارتش که نشان دهنده اوج اقتدار موشکی ایران در همه حوزه های زمینی، دریایی و هوایی می باشد؛ رییس جمهور حسن روحانی ناگهان به یاد سرهنگ نبودن خود افتاده و عامل اقتدار یک ملت را غیر از توان موشکی و موفقیت در عرصه کشاورزی خواند!

پرزیدنت روحانی خاطرنشان کرد:"برخی اقتدار ملی را در برد موشک می‌دانند"

این در شرایطی است که امروز به اعتراف دوست و دشمن دستآوردهای نوین موشکی ایران سرنوشت مبارزه محور مقاومت منطقه در برابر اسرائیل را به کلی متحول کرده، و مقامات رژیم غاصب اسرائیل بارها اعتراف کرده اند که در نبرد های 33 روزه لبنان و نبرد 22 روزه غزه و همچنین نبرد اخیر رمضان امسال عامل اصلی موفقیت جبهه مقاومت مجهز بودن آنها به موشکهای دوشپرتاب و همچنین موشکهای برد متوسط ایرانی بوده است.

امروز آمریکایی ها برای حفظ تاثیرگذاری خود در منطقه چاره ای جز پذیرفتن ایران به عنوان قدرت حاضر در صحنه ندارند. در شرایطی که آنها فقط به بمباران کور در برخی مناطق مشکوک به حضور داعش می پردازند نیروهای ایرانی دوش به دوش برادران عراقی و سوری خود در حال نظم بخشی به جبهه منسجم مبارزه با داعش هستند و به اعتراف مقامات این کشورها همه پیروزی های کسب شده در مبازه با تروریسم مدیون کمک های نظامی و تسلیحاتی ایران است.

آیا رواست که همه این موفقیتهای بزرگ را نادیده گرفته و در زمانی رسانه های جهان در حال واکنش به رونمایی از آخرین دستاورد های موشکی کشور هستند، ریاست جمهوری این موفقیت ها را کم اهمیت انگاشته و نه تنها سخنی در تقدیر از تلاشهای نیروهای مسلح به زبان نمی آورد، به صراحت تاکید کند :« پیشرفت در حوزه کشاورزی، قدرت و اقتدار ملی ما را بالا می‌برد؛ البته برخی اقتدار ملی را در برد موشک می‌دانند...» رییس جمهور در ادامه تلویحا از نیروهای مسلح و بسیج تشکر می کند اما مجددا تاکید می کند که :« اگر در کشور انواع سلاح داشته باشیم ولی برای گوشت، گندم، جو و روغن و... به دیگران نیازمند باشیم و دست ما به بیرون دراز باشد، اقتدار حاصل نمی‌شود.»

این در حالی است که رهبر معظم انقلاب بارها و بارها در سخنان خود دستاورد های موشکی نیروهای مسلح را ضامن عزت و اقتدار نظام اسلامی دانسته اند و بی توجهی برخی مسئولین به مساله اقتدار درونی را مایه تاسف خوانده اند.

چنانکه "ایشان در اردیبهشت ماه سال جاری با اظهار گلایه از توجه جدی نکردن برخی مسئولان به پیام اقتدار و توانایی درونی خاطر نشان کردند: متاسفانه در برخی از بخش ها مدیران ما این پیام را درک نمی کنند.

مقام معظم رهبری همچنین با اشاره به اظهارات غیر عاقلانه و غیر هوشمندانه طرف غربی در مذاکره با ایران، بخصوص تاکید بر محدود شدن توان موشکی کشور، خاطر نشان کردند: آنها درحالی توقع محدود شدن برنامه موشکی ایران را دارند که دائما در حال تهدید نظامی ایران هستند، بنابراین چنین توقعی، احمقانه و ابلهانه است." ( بازدید رهبر انقلاب از نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوافضای سپاه پاسداران 21/2/93 )

شاید همین فراز کوتاه از فرمایشات رهبر معظم انقلاب گویای نکات بسیار مهمی در زمینه گاف رسانه ای آقای رییس جمهور باشد.

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در تیرماه امسال نیز پیرامون تضعیف توان نظامی جمهوری اسلامی توسط برخی دولتمردان فرمودند:"یک وقتى یکى از مسئولین کشور درباره‌ى مسائل نظامى یک نظرى داده بود که خب مطابق واقع نبود؛ بنده گفتم یک «تور نظامى» براى مسئولین کشور قرار بدهید؛ بیایند یک خرده‌اى در محیطهاى نظامى گردش کنند، حقایقى را، واقعیّاتى را ببینند، معلوماتشان نسبت به موجودىِ نظامى کشور بالا برود."

نخست ابراز تاسف رهبر انقلاب از درک نکردن اهمیت اقتدار موشکی ایران که دقیقا بر مصداق سخنان روزگذشته آقای رییس جمهور منطبق است و عملا بر اساس رهنمود رهبر انقلاب سخنان ایشان مایه تاسف است.

اما نکته دوم و مهمتر اینجاست که طبق اخبار و همچنین تاکید مقام معظم رهبری توان موشکی جمهور اسلامی از موضوعات مطروحه و زیاده خواهی های طرف غربی در مذاکرات است . پس این شبهه به وجود می آید که آیا سخنان دوپهلوی رییس جمهور در سبک پنداشتن مهمترین واقعه خبری هفته اخیر یعنی مانور اقتدار موشکی نیروهای مسلح تلاشی برای راضی نگهداشتن طرف غربی مذاکرات نیست؟ مسلما کسانی که برخلاف رهبر انقلاب به روند مذاکره با آمریکا خوشبین هستند، خوش نمی دارند که با تمجید و تحسین توان موشکی کشور موجبات ناراحتی آمریکایی ها و احیانا سنگ اندازی مجدد آنان در روند مذاکرات را سبب شوند.

درد ناک تر از همه اینجاست که این بی اعتقادی رییس جمهور به اقتدار موشکی تنها به سخنانی کوتاه و رسانه ای منتسب نیست؛ بلکه رفتار دولت در تنظیم بودجه 93 بی اعتقادی تیم تدبیر و امید به گسترش بودجه های تحقیقاتی وزارت دفاع را نشان داد. به گونه ای که می توان گفت هم اکنون پروژه های تحقیقاتی موشکی و هوا فضای این وزارت خانه همه همچون سانتریفیوژ های نطنز در انتظار تصمیمات ناگهانی به سر می برند.

و در این میانه آشفته بازار حقوقدانهای دیپلماتی که دیگر چندان خود را انقلابی نمی بینند باید پرسید در صورت ادامه چنین روندی و رویه شدن آن برای مسیر آینده اداره کشور پاسخ خون طهرانی مقدم ها را چه کسانی خواهند داد؟