شرط اعراب برای تحقق مذاکرات نهایی چیست؟

 درباره روابط خوب غرب و رهبر آن امریکا با دولت امارات متحده عربی حرف های جالبی از همکاران اماراتی ام شنیدم، افرادی که خود از مسئولان اماراتی هستند و چهره های بارز مطبوعاتی این کشور محسوب می شوند، بارزترین مواضع آنها این بود:

 یکی از مهمترین چیزهایی که ما داریم این است که منطقه را می شناسیم، این را غرب هم می داند. برای همین باید به ما اعتماد داشته باشد. این چیزی است که به دولت های آنها می گوییم. ما امکانتمان را هر جا لازم باشد صرف می کنیم، و به روشنی صحبت می کنیم و به هیچ وجه مایل نیستیم دوستانمان را در مضیقه بگذاریم. بعضی وقت ها به آنها می گوییم که ما منطقه را بهتر از شما می شناسیم. بعضی وقت ها وقتمان را صرف می کنیم و موفق می شویم. از آنها می خواهیم که موضع روشنی در قبال لیبی داشته باشند برای این که می بینیم در سوریه چه می گذرد. اداره بحران سوریه کار بسیار سختی است. برای همین از دوستانمان می خواهیم که از لیبی سوریه دیگری نسازند. گفتند که ما از نقش اخوان المسلمین در لیبی می ترسیم. اما فهمیدند که آن چه به آنها می گفتیم صحیح است. اما به آنها فشار نیارودیم: به آنها گفتیم از ما گفتن بود شما هم می توانید به حرف ما گوش نکنید. ما به صدای بلند فکر می کنیم و آن چه فکر می کنیم را می گوییم. دو زبان و دو حرف نداریم. اما به مصحلت ماست که سیاست امریکا و دوستانش روشن و مصمم باشد. بعد از سقوط لیبی به آنها گفتیم: به هیچ کس سلاح ندهید.

آنها درباره روابط امارات متحده عربی و سودان گفتند: امارات کشور باثباتی است. اما کسی به ما ثبات نداد. همه ما با تروریسم می جنگیم. ما اصلا راضی نیستیم که امارات باثبات باشد اما یمن و عراق و سوریه بی ثبات باشند. این جا محیط حیاتی ماست. شهروندان سودانی در پیشرفت کشورمان سهیم بودند و ما روابط تاریخی با سودان داریم. برای همین از آنها خواستیم که برای رویارویی با مشکلات وجودی در کشورهای عربی یکپارچه باشند.

درباره روابط امارات با کشورهای آسیایی نیز گفتند: رابطه با آسیا هم و غم ما شده است. ما مصالح استراتژیک در آن جا داریم. همچنین رابطه نفتی (واردات و صادرات)، همچنین کارگرهای آسیایی در امارات و عموم کشورهای عربی حوزه خلیج ]فارس[ حضور دارند. در آسیا نیز از انتشار فکر تروریسم همانند آن چه در سوریه و جاهای دیگر می گذرد، نگرانی وجود دارد. آن چه در خاورمیانه می گذرد اثر مهمی بر فیلپین، مالزی، اندونزی و سنگاپور می گذارد. ما نیاز به همکاری سیاسی با این کشورها و کشورهای دیگر برای مبارزه با افراط گرایی داریم. نمی توانیم روابطمان را محدود به کارگرها کنیم. دولت ها و رهبران آسیایی از ما می پرسند: در منطقه تان چه می گذرد؟

آنها درباره روابط شورای همکاری خلیج فارس با قطر نیز گفتند: ما مثل دیگر کشورهای عضو شورای همکاری نزدیک به 8 ماه است با قطر اختلاف داریم. برای این که راه دیگری پیش گرفت. در طول این مدت مشکلات بیشتر شدند. اما در نشست اخیر ریاض که استثنایی بود، موفق شدیم از این مشکلات عبور کنیم. اما باید واقع گرا باشیم. نیاز به ترمیم مشکلات داریم و باید که لحن رسانه های عمومی مان را آرام کنیم. نشست ریاض به سه دلیل موفق شد. اول صراحت ملک عبدالله که صبور و حکیم و صریح و روشن و شفاف در رهبری بحران بود. اگر او نبود این دستاورد به دست نمی آمد. دوم تلاش های امیر کویت، شیخ صباح الاحمد الصباح. و سوم نقشی که دولت امارات ایفا کرد و شیخ تمیم بن خلیفه آل ثانی، امیر قطر این نقش را پذیرفت.

آنها درباره مذاکرات اخیر مجموعه 1+5 با ایران نیز گفتند: ما مذاکرات را پیگیری کردیم و از توافق موقت سابق حمایت کردیم و امروز هم از توافق موقت اخیر حمایت می کنیم. ما توافق مستحکمی می خواهیم که تاکید کند منطقه به سمت رقابت تسلیحاتی (سلاح های کشتار جمعی) نخواهد رفت. امارات برنامه هسته ای مهمی دارد اما صلح آمیز است که شامل غنی سازی اورانیوم نمی شود برای این که در منطقه ارعاب ایجاد می کند. موفقیت مذاکرات هسته ای باید ثبات در خلیج فارس را به عنوان یک شرط محقق کند، بدون توجه به این شرط رسیدن به توافق نهایی ممکن نیست و نمی تواند خالی از شکاف ها و چالش ها باشد.