-
دوشنبه, ۲۶ آبان ۱۳۹۳، ۰۳:۵۰ ب.ظ
-
۱۱۷
شاید این روزها مهم‌ترین خبر حوزه بسکتبال، نام‌نویسی کاندیداهای ریاست برای انتخاب مهم و تأثیرگذار این فدراسیون باشد؛ رویدادی که حتی اخبار آغاز لیگ بسکتبال را هم تحت‌الشعاع قرار داده است. این روزها همه اهالی بسکتبال می‌خواهند بدانند چه کسی قرار است بر صندلی دوازده ساله محمود مشحون بنشیند؟!
محمود مشحون از مدیران قدیمی و باسابقه ورزش کشورمان است که سه دوره متوالی بر صندلی ریاست این فدراسیون تکیه زد و در این مدت قهرمانی آسیا، حضور در المپیک و جام‌جهانی ره‌آورد مدیریت او برای بسکتبال کشورمان بود. ریاست مشحون همزمان بود با ظهور نسل طلایی بسکتبال کشورمان که در سایه قهرمانی‌های آن‌ها بسکتبال ایران از یک تیم درجه چندم به یکی از قدرت‌های بر‌تر آسیا بدل شد؛ هرچند نتوانست به عنوان تیم اول آسیا در چند سال گذشته خودش را تثبیت کند، همین اوج و فرود‌ها هم وضعیت آن را نسبت به یکی دو دهه قبل خیلی بهتر کرده بود.
حضور طولانی مدت مشحون در رأس این فدراسیون هم مانند برخی فدراسیون‌ها ـ که با رؤسای تکراری اداره می‌شوند ـ این ورزش را دچار افول کرده است، به گونه‌ای که بسیاری از ورزش دوستان، نگران آینده این رشته جذاب و دوست‌داشتنی هستند. در روزهایی که والیبال ایران با یک حرکت صعودی، خود را از سطح آسیا جدا کرد و به تیم‌های سطح اول جهانی رساند، همگان این انتظار را داشتند که بسکتبال هم در ادامه روند صعودی چند سال گذشته خود، بتواند خودش را از رقیبان آسیایی جدا کند و شانه به شانه تیم‌های جهانی بساید.
اما آنچه این روزها همه را در بسکتبال نگران کرده، نه نتایج ضعیف در جام‌جهانی اسپانیا و نه از دست دادن طلای اینچئون، که پیر شدن نسل طلایی بسکتبال کشورمان و نبود پشتوانه‌ای برای آن‌هاست؛ جایی که از تیم‌های پایه کشورمان در یکی دو سال گذشته، جز یکی دو جرقه خبری از پرورش یک نسل نیست و این شاید از همین جا زنگ خطر را برای بسکتبال ما به صدا درآورده است.
همه این‌ها البته به این معنا نیست که زحمات مشحون را در همه این سال‌ها نادیده بگیریم؛ اما سخن از این است که این روزها بسکتبال به یک خون تازه مدیریتی نیاز دارد؛ خونی که شاید بتوان از میان نام‌هایی که این رو‌ها برای ثبت نام اعلام آمادگی می‌کنند، بتواند بیرون بیاید.
در ادامه نگاهی داریم به گزینه‌هایی که این روزها نامشان برای نشستن روی صندلی ریاست بسیار شنیده می‌شود.
شاید بزرگ‌ترین مدعی این صندلی، خود محمود مشحون باشد؛ کسی که در سه دوره گذشته، پیاپی روی این صندلی نشسته و با اینکه هنوز رسما اعلام آمادگی نکرده، نامش به عنوان جدی‌ترین مدعی در میان است. اما محمود مشحون برای نشستن روی صندلی ریاست، یک مشکل بزرگ دارد و آن اینکه او قانونا نمی‌تواند روی این صندلی بنشیند، مگر اینکه مجوز شرکت در انتخابات را از وزیر ورزش و جوانان دریافت کند؛ اتفاقی که اگر بنا به رویه‌های جاری این فدراسیون و مطابق گفته‌های وزیر پیش برود، محقق نخواهد شد و وزیر بار‌ها از مدیرانی که سال‌ها در یک فدراسیون لانه کرده‌اند انتقاد نموده است. با این همه، بعید نیست که مشحون بتواند این مجوز را کسب کند و در آخرین لحظات خودش را به انتخابات برساند.
این روزها به جز مشحون، از بهمن سلیمانی، رئیس سازمان لیگ بسکتبال و مدیرعامل کاله نیز به عنوان یکی از گزینه‌های نزدیک به مشحون یاد می‌کنند؛ مدیری که شاید نقش آلترناتیو را برای مشحون بازی می‌کند و اگر به هر طریقی مشحون نتواند از وزارت ورزش مجوز لازم را دریافت کند، آن وقت می‌‌تواند از دوست قدیمی خود در انتخابات حمایت کند.
حسن میرزاآقا بیگ، دیگر گزینه‌ای است که البته برای بسکتبالی‌ها حسابی شناخته شده است و سال‌هاست به دنبال نشستن روی صندلی ریاست فدراسیون بسکتبال است و این دوره هم مانند دوره‌های قبل نامش در میان گزینه‌ها دیده می‌شود. آقا بیگ در دوره گذشته جدی‌ترین رقیب مشحون بود، ولی سرانجام نتوانست مجوز وزارت ورزش را برای شرکت در انتخابات کسب کند. کاپیتان سابق تیم ملی که این روزها معاونت تربیت بدنی استان تهران را بر عهده دارد، مثل دوره‌های گذشته از جدی‌ترین گزینه‌های انتخابات فدراسیون بسکتبال است.
ناگفته نماند که این روزها، نام امیر ایلیاوی نیز برای نشستن روی صندلی ریاست فدراسیون زیاد به گوش می‌رسد؛ بسکتبالیست قدیمی و با سابقه کشورمان که تجربه سمت‌هایی چون نائب رئیسی، سرپرستی و عضویت در هیأت رئیسه فدراسیون بسکتبال را هم در کارنامه دارد و در دوران بازیگری هم عنوان بهترین بازیکن سال آسیا را یدک می‌کشیده است.
هرچند ایلیاوی سابقه همکاری با فدراسیون بسکتبال محمود مشحون را دارد، در سال‌های گذشته به یکی از منتقدان جدی او بدل شده و در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی از سیاست‌های فدراسیون انتقاد کرده است.
اما مهم‌ترین گزینه‌ای که این روزها خیلی جدی‌تر نامش به عنوان کاندیدای جدی ریاست فدراسیون بسکتبال شنیده می‌شود، امیر خوش‌خبر است؛ مردی که شاید خیلی‌ها او را سرپرست تیم ملی والیبال کشورمان بشناسند و بر این باور باشند که او یک والیبالی است.
امیر خوش‌خبر که با آمدن داورزنی به والیبال به این رشته کوچ کرده، بازیکن و سرپرست سابق بسکتبال بوده و به پشتوانه این پیشینه و البته سابقه درخشان مدیریتی در این سال‌ها در فدراسیون والیبال خیلی‌ها را امیدوار کرده که در صورت حضور در بسکتبال هم این رشته را به روزهای آفتابی گذشته بازگرداند. در روزهایی که انتخابات این فدراسیون مانند دروه‌های گذشته نام‌های تکراری زیادی به خود می‌بینید، خیلی‌ها امیدوارند با حضور امیر خوش‌خبر خون تازه‌ای به رگ‌های این فدراسیون تزریق شود.
این روزها، بسکتبال کشورمان یک انتخابات تأثیرگذار و حساس را پیش روی دارد. فردی که قرار است چهار سال بر صندلی ریاست این فدراسیون بنشیند، باید بداند که ریاست در یک دوران گذار را پشت سر می‌گذارد. نسل طلایی بسکتبال ما تا چند سال دیگر بازنشسته می‌شود؛ بنابراین، اگر برنامه مناسبی برای ساختن پشتوانه برای آن‌ها نشود، ممکن است بسکتبال کشورمان پس از سال‌ها روند صعودی، روزهای افول را تجربه کند.
