-
شنبه, ۱۷ آبان ۱۳۹۳، ۱۰:۰۳ ق.ظ
-
۲۶۸
...ترس از روزیست که حتی اتاق‌های خواب مردم نیز از دسترس مدعیان اصول و اخلاق نیز در امان نباشد و آن را محفلی برای دید و بازدید عمومی قرار دهند و یا شاید آن روز به موزه معاصر مبدل کنند! لذا باید هوشیار بود و نسبت به تفسیرهایی که از دین بیان می‌کنند حساس و دلواپس! شد
برخی نمایندگان مجلس با ارائه طرح‌هایی چون مبارزه با پدیده سگ و میمون گردانی توسط برخی شهروندان، حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر و ... چنان نسبت به مسائلی خاص (که عمدتا ریشه‌های اجتماعی و نه سیاسی و امنیتی دارند) حساس و نکته سنج شده‌اند که گویی در این همه سال چنین مشکلات حادی! اصلا وجود نداشته و چند صباح کوتاهی است که با ورود دولت یازدهم، فرهنگ کشور ره به ترکستان رفته است و اکثر مردم سگ بدست شده و بانوان کشور هم بی حجاب شده، لذا باید با تصویب قوانینی ملت و دولت منتخب مردم را به راه راست از پیش تعیین شده سیاسی، هدایت کرد.
در این بین آنچه در افکار عمومی مورد پرسش قرا گرفته است سماجت و اصرار بی حد و حصر برخی از این مجلس نشینان است که چه اتفاقی در طی این یک سال و اندی رخ داده است که مجلس این چنین نسبت به سگ گردانی و یا حجاب و پوشش بانوان حساس شده است در حالی که در گذشته هیچ صدای "وا اسلاما " نسبت به وجود سگها و میمون ها در شهر و یا پوشش بانوان از سوی مجلس شنیده نمی شد! از نمایندگان مجلس این سئوال مطرح است که مگر می‌شود باور کرد در طی یک سال پوشش یک ملت تغییر کنند و از اخلاق به ابتذال کشیده شود؟
آیا مجلس نشینان نمی‌دانند که مسائلی چون نگهداری حیوانات و نوع پوشش، رفتاری اجتماعی‌ست، خصوصا اینکه آیا می‌توان پذیرفت که در دو سال پیش فرهنگ، پوشش و حجاب در کشور و نگهداری سگ و میمون مورد تائید بوده است اما در طی این چند ماه از خطوط قرمز عبور کرده است؟
اگر مجلس نشینان پذیرفته‌اند که چنین رویکردهایی توسط برخی شهروندان، با عقایدشان هماهنگ نیست باید به ملت پاسخ دهند که چرا در دوران مدیریت یک دست سیاسی خود هیچگاه در تریبون های رسمی نسبت به پوشش و حجاب یا سگ‌گردانی و ... اعتراض نکردند تا آن را با همفکری و در کمال آرامش برطرف کنیم و اگر اعتراضی بود بنا به مصلحت خود ساخته همیشگی بیان نکردند؟
اگر اعتقاد دارند تغییر ذائقه‌های این شهروندان در مقوله های حجاب و یا نگهداری حیوانات برگرفته از تغییر و رفتار مسئولین جدید است؛ بر اساس کدام فهم و منطق علمی در جامعه شناسی و رفتار شناسی استناد می‌کنند که با تغییر مسئولیت و سیاست‌ها آن هم در کشوری که مبنای ایدئولوژیکی دارد و خطوط قرمز فرهنگی آن از پیش تعیین شده است می‌توان زیر ساخت های فرهنگی را در کمتر از دو سال تغییر داد؟
در حالی که بر اساس منطق علمی جامعه شناسی برای تغییر یک فرهنگ نیاز به تغییر یک نسل وجود دارد؛ اما گویی در ایران و در نگاه برخی مدعیان این زمان تغییر به صورت جهشی به چند ماه تغییر یافته است. اگر مدعیان اصول و اخلاق مجلس عقیده دارند کشور با بی حجابی و یا مشکلی حاد همچون سگ و میمون گردانی مواجهه است آیا نباید در برابر وجدان های به خواب رفته خودشان این پرسش را پاسخ دهند که آنچه امروز برداشت می‌شود حاصل کنش های مدیریت یک دست آنان در گذشته بوده که با رفتار ها، برخورد ها، سیاست های که دیروز اعمال کردند جامعه به این سمت کشیده شده است؟
این چه تعریفی از منکر است که در گذشته به رفتار های بحث برانگیز هم‌پالکی‌های خود بی تفاوت بودند و به راحتی از آن عبور می‌کردند اما این روزها به کوچکترین رفتار رقیب سیاسی خود واکنش شدید نشان می‌دهند؟ اگر مدعیان اصول و اخلاق نگران گسترش منکر بودند چرا در گذشته آن را بیان نمی کردند؟ چرا از گسترش آن احساس شرمساری نکردند؟
آیا مدعیان اصول می‌پذیرند اگر امروز منکری هست ریشه در گذشته دارد؟ آیا می‌پذیرند اگر پوشش و حجاب امروز مورد تائید آنان نیست ریشه در سیاست و رفتارهای نادرست مدیریت یک دست سابق آنان دارد که درمانی برای آن نیافتند و زمینه آن را بسط دادند؟ این چه اندیشه‌ایست که به اسم و بهانه دین مرزهای شخصی و خصوصی انسان‌ها را یکی پس از دیگری رد می‌کند و کار را تا جایی می‌کشاند که حتی انسان‌ها دیگر در اتومبیل شخی خود نیز احساس مالکیت و حریم شخصی نمی‌کنند و گویی باید همیشه یک همراه ناخوانده و بی‌دعوت را در کنار خود احساس کنند؟
ترس از روزیست که حتی اتاق‌های خواب مردم نیز از دسترس مدعیان اصول و اخلاق نیز در امان نباشد و آن را محفلی برای دید و بازدید عمومی قرار دهند و یا شاید آن روز به موزه معاصر مبدل کنند! لذا باید هوشیار بود و نسبت به تفسیرهایی که از دین بیان می‌کنند حساس و دلواپس! شد تا به بهانه دین اما در حقیقت برای پیشبرد اهداف سیاسی و حزبی خود، کلام و اندیشه حق را ماجراجو و بد چهره جلوه ندهند و برای نظام هزینه تراشی نکنند و سیمای آن را در جهان بد جلوه ندهند.
