چرا بالاخره و سرانجام به زور متوسل شده‌ایم؟

 صادق زیباکلام درباره بحث عفاف و حجاب و مسائل حاشیه‌ای آن، نامه‌ای سرگشاده به علی مطهری، نوشت و به او یادآور شد که: چرا امروز که همه امکانات در دستان ماست بالاخره و سر انجام به زور متوسل شده ایم؟ متن کامل این نامه به این شرح است:

بسمه تعالی
جناب آقای دکتر علی مطهری
نماینده محترم مردم تهران در مجلس شورای اسلامی شیدالله ارکانه
با سلام و تحیات و اداء احترام به روح پر فتوح ابوی شهید تان، جنابعالی در چندین نوبت دولت را متهم نموده اید که در امر حجاب اهتمام لازم را نمی نماید. هفته پیش هم مجددا فرمودید که "دولت اساسا در پی تحقق امر حجاب و رعایت عفاف نیست" البته جنابعالی تنها منتقد دولت در این فقره نیستید. ظرف یکسال و چند ماهی که از عمر دولت یازدهم می گذرد جدی ترین انتقادی که از جانب مخالفین و منتقدین به آن وارد شده در خصوص غفلت از مسائل فرهنگی و از جمله و مهم ترین آن حجاب می باشد.

من فرض را براین می گذارم که نیت منتقدین واقعا هم حجاب و عفاف است و فرهنگ بهانه برای حمله به دولت نیست. من فرض را براین می گذارم که اگر نامزد مورد نظر اصولگرایان در انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ هم پیروز می شد، منتقدین امروز همچنان همین انتقادات را به آن وارد می کردند.در مورد شما فرض نمی گیرم بلکه یقین دارم که اینگونه می شد. بر خلاف دیگرانی که در زمان تصدی دولت مورد حمایت خودشان هیچ انتقادی به آن روا نمی داشتند یا حداکثر به دادن تذکری خیلی ملایم و دوستانه بسنده می کردند، حضرتعالی در دولت جناب آقای دکتر احمدی نژاد هم همین رویه را داشتید."سیاسی کاری" تحت لوای انتقاد از "وضعیت نامطلوب فرهنگ،حجاب و عفاف" به کنار، بنده چند پرسش در خصوص این دست انتقادات که هر روز هم در حال افزایش هستند از محضرتان دارم.

نخست آنکه دولت یازدهم و یا اساسا هر دولت دیگری چه اقداماتی می تواند در خصوص حجاب و عفاف بعمل آورد؟ قوه مجریه دو دسته رویکرد می تواند در خصوص حجاب داشته باشد: اجبار و تذکار. فرض بگیریم که دولت آقای روحانی خواسته باشد برسیاق اجبار برود و از فردا با گرفتن و زدن و بستن در کوچه و خیابانها حجاب و عفاف را درست نماید. پرسش بنده از جنابعالی و سایر منتقدین فرهنگی دولت آنست که آیا دولت ابزاری برای تحقق اجبار دارد؟ آیا نیروی انتظامی، بسیج و سایر قوایی که برای تحقق امر اجبار می بایستی بکار گرفته شوند در اختیار رئیس جمهور هستند؟ آیا اعمال مجازات زندان یا مجازات های دیگر در ید قوه مجریه است؟ ایضا اگر دولت خواسته باشد رویه تذکار،فرهنگ، پند و ارشاد را بکار گیرد، آیا باز هم می توانیم بگوییم که امکانات فرهنگی در اختیار دولت است؟

جناب آقای دکتر مطهری عزیز،کدام یک از ارکانها و نهادهای جدی متولی امر فرهنگ از صدا و سیما،سازمان تبلیغات اسلامی،شورایعالی انقلاب فرهنگی، حوزه هنری تبلیغات،ائمه جمعه و جماعات،دارالتقریب، سازمان ارتباطات فرهنگی، حوزه های علمیه .....گرفته تا دهها بنیاد،سازمان،نهاد،موسسه، دانشگاه،مراکز مطالعاتی و تحقیقاتی که متولی امور فرهنگی و دینی هستند زیر نظر و تحت امر قوه مجریه هستند؟ بنده چندی پیش در نامه سر گشاده ایی خطاب به شماری از ائمه محترم جمعه با ذکر اعداد و ارقام مستندا نشان داده بودم که بودجه صرفا برخی از این نهادها چندین برابر وزارت ارشاد می باشد و برخلاف ارشاد به هیچ نهادی هم در قبال هزینه های شان پاسخگو نیستند.

این هم حکایتیست که وزارت ارشاد (که برای یک ریال هزینه اش می بایستی تمام و کمال پاسخگو باشد) بهمراه دولت می بایستی پیرامون حجاب و عفاف پاسخگو باشند و به مجلس احضار می شوند، اما دهها بنیاد و نهاد و سازمان و موسسه که چندین و چند برابر ارشاد برای امور فرهنگی بودجه دریافت می کنند هیچوقت مورد هیچ پرسشی قرار نمی گیرند. هیچوقت کسی از آنان نمی پرسد که پس با آن همه بودجه چرا وضع حجاب و عفاف کشور این چنین است؟ این هم حکایتی‌است که مجلس محترم وظیفه شرعی و قانونی خود می‌داند که از دانشگاه آزاد که یک ریال بودجه دریافت نمی کند تحقیق و تفحص بعمل آورد اما حتی طرح یک سئوال از دستگاههای فرهنگی که میلیاردها تومان ردیف بودجه سالیانه دارند را جزء وظایف قانونی اش نمی داند.

پرسش دومم از حضرتعالی در خصوص طرح لایحه حجاب و عفاف است که در مجلس محترم این روزها مطرح شده است.از جزییات که بگذریم کلیتش آن است که منبعد با بد حجابان همانند بزهکاران و مجرمین برخورد خواهد شد.آنان هم به "کلاس های باز آموزی" اعزام می شوند و هم مورد مجازات از جمله مجازات نقدی قرار خواهند گرفت. برای کارکنان دولت و موسسات بزرگ هم ایضا تنبیه هاتی در نظر گرفته شده.به موازات این طرح، لایحه قانونی نمودن امر به معروف و نهی از منکر هم در مجلس مطرح است. این طرحها و اقدامات دیگر مبین آنست که اصولگرایان از نصیحت و پند و اندرز و کار فرهنگی در خصوص حجاب نا امید شده و بسر وقت ارعاب و اجبار و مجازات رفته اند.شخصا معتقدم که این رویکرد شان هم هیچ ثمری ببار نخواهد آورد و بجز دامن زدن به تنش های اجتماعی حاصل دیگر ی نخواهد داشت.

در خصوص این رویکرد یقینا پرسش های متعددی از منظر حقوقی، قانون اساسی، حقوق بشر، حقوق شهروندی، تربیتی، اخلاق و غیره مطرح خواهند شد. اما جناب دکتر مطهری بنده شخصا دو سئوال از جنابعالی و سایر دوستان اصولگرا که بدنبال قانونی ساختن این طرحها هستند دارم. 

نخست آنکه چه شد در ایران قبل از انقلاب که من و شما هیچ چیز دستمان نبود و همه امکانات تبلیغاتی، فکری، فرهنگی، هنری، دینی،و..... در دست حریف مان بود، کسر قابل توجه ایی از زنان، جوانان، دانشجویان و تحصیلکرده‌ها ی جامعه مان به شهادت سالهای مقارن با انقلاب بدون نیاز به امثال لوایح "حجاب و عفاف" و "امر به معروف و نهی از منکر" و اعمال هیچ گونه عنف و اجباری حجاب و اسلام را برگزیدند، اما امروز که همه امکانات در دستان ماست بالاخره و سرانجام به زور متوسل شده ایم؟ دغدغه دومم خیلی عمیق تر است. جناب دکتر مطهری، خداوند سبحان در ابلاغ رسالت پیامبری به نبی اکرم(ص) بجز دعوت مردم به ایمان آوردن به خدای نادیده آیا وظیفه اعزام اجباری آنان به بهشت را هم به ایشان(ص) محول می نمایند؟ اگر خداوند متعال چنین وظیفه ایی را بر فرستاده اش(ص) تکلیف ننموده، در آنصورت اینکه جنابعالی چنین تکلیفی را بر ذمه جمهوری اسلامی می نهید چه وجهی پیدا می کند؟