-
پنجشنبه, ۲۳ مرداد ۱۳۹۳، ۰۴:۴۴ ب.ظ
-
۳۴۰
در کوههای سنجار اصلا اتفاقی رخ نداده، صد هزار نفر آواره کوه ها نیستند، کودکانی از تشنگی و گرسنگی مظلومانه نمرده‌اند، به دختر و زنی تجاوز نشده، دختران معصومی هم اینک در بستر عقب مانده‌های جاهلی داعش به سر نمی برند...
در حالیکه بیش از یک هفته است فاجعه بزرگ انسانی و یک نسل کشی آشکار در منطقه‌ای از شمال عراق توسط گروه موسوم به «دولت اسلامی» (داعش سابق) علیه اقلیت ایزیدی ها در جریان است، برخی از شبکه های خبری جهان عرب و در راس آنها شبکه پر بیننده الجزیره و همچنین بخش های خبری صدا و سیمای ایران در باره این خبر سکوت مرگباری کرده اند!
این اقدام مشکوک در عدم پوشش خبری نسل کشی تروریست های وحشی داعش علیه غیرنظامیان و کودکان شهر سنجار (شنگال) عملا این تحلیل را تقویت می کند که مسئولان این شبکه ها با تحرکات داعش در این مورد خاص، به دلیل مسائل قومی و مذهبی مخالفت چندانی ندارند و هر بلایی داعش بر سر بالغ بر 100 هزار ایزیدی بیاورد، قابل توجیه است! 
این سکوت در حالی صورت می گیرد که فقط در یک روز 300 نفر از کودکان بی گناه ایزیدی در کوههای سنجار بر اثر تشنگی جان خود را از دست داده اند. وحشیان داعش نیز صدها دختر و زن جوان را ربوده و به عنوان غنیمت جنگی در اختیار نیروهای خود قرار داده و یا همچون دوران جاهلیت عرب، با غل و زنجیر آنان را در بازارهای موصل و رقه به معرض فروش نهاده است!
دهها هزار شهروند فراری از تجاوز جاهلیت داعش، بیش از یک هفته است در گرمای طاقت فرسا در کوههای خشک سنجار با پای پیاده در حال فرار از ستم جاهلی وحشیان گروه دولت اسلامی (داعش) هستند و سازمان ملل وضعیت این منطقه را «بحران‌زده» ارزیابی کرده است.
حال سئوال باقیست که اگر عدم انتشار اخبار اقدامات قرون وسطایی و جاهلی داعش در شبکه خبری الجزیره که از نظر فکری به بنیادگرایان اسلامی و تکفیری نزدیک است و بیشترین حجم خبری اش را به دفاع از محمد مرسی، احمد بدیع، اخوان‌المسلمین مصر و القاعده و ... اختصاص می دهد، قابل ارزیابی باشد، اما معلوم نیست سکوت مرگبار صدا و سیمای وطنی در باره این رخداد بزرگ ضدبشری چیست و در به اصطلاح تحریریه این رسانه چه توجیهاتی برای سانسور کامل اخبار آن به کار رفته است؟!
به احتمال قوی از نگاه برخی اهالی سیاست جهان بیمار امروز، جایگاه «انسان» و «انسانیت» نسبت به قومیت، مذهب، جنسیت و ... فرع است! لذا به نظر می رسد از منظر افکار بنیادگرای «الجزیره‌ای»، که با «داعش» قرابت کاملا معناداری دارد، در جاهایی چون سنجار، حتی اگر نسل کشی و شنیع ترین اقدامات ضدبشری که در تاریخ کم سابق هستند رخ دهد، ارزش خبری! نداشته باشد و اصلا نباید به آنها پرداخت، چون شناعت و رذالت باعث روسیاهی سردبیران الجزیره و ... است! اما واقعا در تحریریه های صدا و سیمای آقای ضرغامی توجیه این سانسور و سکوت «سیاه» و خجالت آور چیست؟ 
شاید در کوههای سنجار اصلا اتفاقی رخ نداده، صد هزار نفر آواره کوه ها نیستند، کودکانی از تشنگی و گرسنگی مظلومانه نمرده‌اند، به دختر و زنی تجاوز نشده، دختران معصومی هم اینک در بستر عقب مانده‌های جاهلی داعش به سر نمی‌برند، در بازار موصل و رقه، زن و دختری را به عنوان کنیز و غنیمت جنگی به فروش نمی‌رسانند و ...! آری در سنجار اوضاع به مرحمت داعش و خلیغه ابوبکر البغدادی امن و امان است؛ این هم سندش؛ شبکه الجزیره و بخش های خبری صدا و سیمای خودمان! واقعا حراج انسانیت به چند و تا کجا؟
