زنده به گور کردن به سبک مدرن

نوار غزه منطقه ای واقع در شمال غربی کشور فلسطین اشغالی است. مساحت این منطقه ۳۶۰ کیلومتر مربع است یعنی یک شانزدهم استان البرز که کوچکترین استان ایران است.

امروزه مردم این منطقه کوچک در مضیقه قرار گرفته اند. آنان با مشکلات متعددی مواجه شده اند. آنها در از بین بردن زباله، تامین آب آشامیدنی، تامین غذا و نیازهای ضروری دیگر زندگی با مشکل مواجه شده اند.

این مشکل پیش زمینه ای تاریخی دارد. پس از پیروزی حماس در انتخابات در سال ۲۰۰۷ رژیم صهیونیستی راه های ارتباطی این منطقه را با سایر ملل جهان قطع کرد. رژیم صهیونیستی حتی رابطه این منطقه را با سازمانهای بین المللی امداد و خبرنگاران نیز قطع کرده است. به این ترتیب رابطه یک میلیون و پانصد هزار نفر مردم ساکن غزه با جهان بیرون کاملا قطع شد.

رژیم غاصب صهیونیستی ابتدا راه های زمینی ای که در اختیار داشت را بر روی مردم غزه بست. یعنی آن را از سمت شرق شمال محاصره کرد. سپس راه دریایی ای که به سواحل غزه ختم می شد را نیز بست و اجازه نزدیک شدن هیچ شناوری را به سواحل غزه نمی دهد. تنها راه ارتباطی ساکنین نوار غزه با جهان بیرون از راه مصر و گذرگاه رفح بوده است. در زمان دولت حسنی مبارک، به خاطر رابطه نزدیک مبارک با صهیونیست ها گذرگاه رفح بسته بود و اجازه عبور و مرور به مردم غزه داده نمی شد. پس از سقوط مبارک نیز برای مدتی در زمان محمد مرسی این مسئله مطرح شد که گذرگاه رفح گشوده شود اما این امر انجام نشد. در این مدت هرچند مردم غزه از راه زمینی و دریایی نمی توانستند با جهان بیرون در ارتباط باشند؛ اما از طریق حفر تونل های زیر زمینی با مصر در ارتباط بودند و وسایل مورد نیاز خود را از این راه تامین می کردند. اما پس از کودتا علیه حکومت محمد مرسی اوضاع تغییر کرد. حاکمان مصر در خواست اسرائیل را اجابت کردند و تونل های زیر زمینی ای که مردم غزه از طریق آن با مصر در ارتباط بودند را از بین بردند. به این ترتیب محاصره نوار غزه کامل شد و دیگر ارتباط آنها با جهان بیرون به صورت کامل قطع شد. این امر باعث شد تا حتی مردم مظلوم غزه در برآورده کردن نیازهای بسیار ضروری خود با مشکل مواجه شوند. نیاز های اساسی مردم زندگی در آنجا را مختل کرده است.

در این روزها از نظر سلامت نوار غزه با مشکل اساسی روبرو شده است. سواحل این قطعه مظلوم زمین بسیار آلوده شده اند و درون شهر ها نیز زباله ها روی هم جمع شده اند و وضعیت بسیار اسفناکی به وجود آمده است.

مسئول محیط زیست غزه می گوید روزانه ۱۰۰۰۰۰ متر مکعب فاضلاب تصفیه نشده به سواحل این منطقه وارد می شود. علت آن این است که از زمانی که تونل های زیر زمینی که برای فراهم کردن نیازهایمان بود را خراب کرده اند دیگر سوخت به راحتی به دست ما نمی رسد پس به علت نبود سوخت قادر به روشن کردن دستگاه های تصفیه فاضلاب نیستیم.

این مسئله باعث شده است تا کنار سواحل غزه بوی تند زباله مردم را اذیت کند. آب دریا در سواحل غزه تغییر رنگ داده است و موجهایی که به ساحل می رسند زرد و قهوه ای هستند. به علت آلودگی شدید هوا در سواحل غزه علائم شنا کردن ممنوع نصب شده است اما برخی از مردم خصوصا کودکان که از گرما رنج می برند به این علائم توجه نمی کنند و وارد آب می شوند و این سبب می شود که سلامتی آنها به صورت ویژه در خطر باشد.

از طرف دیگر شهروندان غزه می گویند درون شهرها نیز زباله ها بر روی همدیگر جمع شده اند. ۷۵% ماشین های شهرداری که باید زباله ها را جمع آوری کنند به علت نبود سوخت قابل استفاده نیستند. در نتیجه سلامتی مردم در غزه به شدت در خطر است. آنها می گویند اینکه مصر ۱۲۰۰ تونل ارتباطی را بسته است سبب می شود تا دیگر سوخت با قیمت مناسب به دست ما نرسد در نتیجه این مشکلات به وجود می آید.

آنها می گویند این کار رژیم صهیونیست که ما را در چنین محاصره سختی قرار داده است به معنی کشتن ما در حال صلح است.

تا پیش از سال ۱۹۹۸ جمعیت مردم ساکن در نوار غزه ۸۰۰۰۰ نفر بود. اما به علت فشار های رژیم صهیونیستی به مردم مظلوم فلسطین، مردم سایر نقاط فلسطین مجبور به ترک سرزمین خود و مهاجرت به نواز غزه شدند به این ترتیب در مدت زمان کوتاهی جمعیت این منطقه به بیش از ۳ برابر گذشته خود افزایش یافت. طبق آمارهای کنونی بیش از سه، چهارم از جمعیت یک میلیون و پانصد هزار نفری نوار غزه مهاجر هستند. این به معنی این است که این منطقه در مدت زمان کمی جمعیتش چند برابر شده است ولی امکانات با این سرعت رشد نکرده است. همچنین می توان گفت به علت محاصره شدید امکانات این منطقه پس رفت هم داشته است. به این ترتیب اولین مشکلی که دراین منطقه به وجود می آید مشکل تأمین آب آشامیدنی و غذای این جمعیت است.

نواز غزه سالانه به ۶۵ میلیون متر مکعب آب آشامیدنی نیاز دارند. پس از آنکه رژیم صهیونیستی این منطقه را محاصره کرد مردم منطقه در تامین آب آشامیدنی خود نیز با مشکل مواجه شدند. به این ترتیب تنها راه مردم برای تامین آب استفاده از سفره های آب زیرزمینی بود. مردم این منطقه به بهره برداری از آب های زیر زمینی روی آوردند. پس از مدتی در سفره های آب زیر زمینی این منطقه مشکلی به وجود آمد که اگر با برنامه ریزی استفاده آب از سفره های زیر زمینی انجام نمی شد این سفره ها از سال ۲۰۰۰ به بعد دیگر قابل استفاده نبودند. اما با تجدید نظر و برنامه ریزی که می شود منابع آب را نجات می دهند و عمر آنها تا ۲۰ سال تمدید شد. اما همچنان این مشکل در منابع آب موجود در نوار غزه وجود دارد.

از طرف دیگر به علت محاصره شدید این منطقه مردم باید غذای خود را نیز از طریق کشاورزی در همان منطقه انجام دهند. پس مقداری از آب این منطقه صرف موارد کشاورزی می شود. اما همچنان کشاورزی نیز در این منطقه به علت وجود این محدودیت ها چندان مجال رونق یافتن پیدا نمی کند. در نتیجه مردم این منطقه با مشکلات غذایی هم روبر هستند.

اگر این اوضاع همچنان ادامه پیدا کند اکثر مردم غزه به علت گرسنگی و یا تشنگی و یا بیماری های ناشی از آلودگی محیط جان خود را از دست خواهند داد.

آنچه گفته شد شرایط عمومی مردم غزه است. اما بحران زمانی چند برابر می شود که هر از چندگاهی این مردم به بهانه های واهی زیر بمباران رژیم صهیونیستی قرار میگیرند. یعنی علی رغم تحمل این سختی ها در معیشت روزمره خود، باید در جنگ فیزیکی همیشگی با اسرائیل نیز شرکت کنند. آخرین این بهانه ها که در همین روزهای اخیر درگیر آن هستند، حمله هوایی و زمینی به غزه به بهانه کشته شدن سه شهرک نشین اسرائیلی است. بهانه ای که تا به حال بیش از ۱۰۰ شهید و بیش از ۱۰۰۰ مجروح را برای مردم غزه به ارمغان آوره است.

رژیم نامشروع صهیونیستی پس از آنکه در مقابل مقاومت مردم مسلمان و مظلوم غزه عاجز ماند و توان مقابله با مردم غیور این منطقه را ندید اقدام به محاصره کامل این منطقه زد. صهیونیست ها از این کار خود دو هدف دارند. یا اینکه با فشار خود بتوانند حماس را در اداره حکومت تشکلیلاتی ناکارآمد جلوه و به این ترتیب بتوانند گزینه ای وابسته به خود را مانند محمود عباس در این منطقه به سرکار بیاورند. و یا اینکه به همین ترتیب به تدریج مردم این منطقه به مرور زمان در اثر کمبود امکانات جان خود را از دست بدهند و یا آنقدر ضعیف شوند که با یک حمله کوچک به راحتی بتواند این منطقه را تسخیر کند.