تصاویر مدولباس دختران ایرانی، چگونه به دویچه‌وله می‌رسد؟

 تاریخ لباس بخشی از تاریخ تمدن است که در آن تحولات شکل و فرم لباس از قدیمی ترین ایام تا زمان خاصی مورد بررسی، مطالعه و تحقیق قرار می گیرد و با تغییر این نوع پوشاک رفتارهای فرهنگی و اجتماعی آن جامعه نیز دستخوش تغییر و تحول می گردد.


در هر جامعه مطالعه این بخش از تاریخ رازهای نهفته ای در مورد مردم آن دوران را برای ما روشن می کند.

کارشناسان طراحی پارچه و لباس قدیمی ترین نمونه های لباس در فلات ایران را مربوط به لباس های مجسمه انسانی در این فلات می دانند که متعلق به 4200 سال قبل از میلاد است. برای مثال پوشاکی به تن مجسمه ها در کاوش های شهر سوخته زابل به دست آمده که حیرت انگیزند و در آن روزها که پوشیدگی و لباس برای بسیاری از جوامع مفهومی نداشت، این مجسمه ها نشان از پوشیدگی ایرانیان باستان دارند.

با این حال هر چه زمان می گذرد و وسایل ارتباط جمعی پیشرفت می کنند گویی این فرهنگ غنی که بعد از آمدن اسلام، غنی تر هم شد به فراموشی سپرده می شود و تاثیر فیلم ها و سریال های ماهواره ای  بیشتر و بیشتر بین بانوان ایرانی نمود پیدا می کند، تا جایی که حتی با وجود قانون حجاب در کشور ، طراحان لباس که باید بیانگر فرهنگ اصیل اسلامی- ایرانی  کشور باشند به دنبال راهی برای نشان دادن طراحی های منطبق با مد غربی و معیار برهنگی خود در رسانه های آن طرف مرزها هستند.

رسانه های غربی نیز که دشمنی و عناد آنها با انقلاب ایران سی و اندی سال است عیان شده، از این تصاویر برای تضعیف نظام نهایت استفاده را می برند.

روایت کامل "دویچه وله"از برهنگی مانکن ها در خیابان های ایران

نمونه این عکس را گاه و بیگاه در سایت ایرانی زبان دویچه وله می توان دید. سایتی که موضع گیریش نسبت به نظام ایران کاملا مشخص است و در واقع با پخش این تصاویر قصد ندارد به طراحان لباس ایرانی کمک کند بلکه می خواهد به اهداف شوم خود دست یابد.

این سایت در حالی عکس های بی حجاب مانکن های ایرانی را روی خط می فرستند که معلوم نیست چگونه و از چه طریقی با طراحان ایرانی ارتباط برقرار می کند و آنها را راضی به پخش عکس هایی می کند که در ایران غیر قانونی بوده و پیگرد قانونی دارند و چرا مراجع قضایی-امنیتی این مساله را پیگیری نمی کنند؟

این گزارش تصویری که عموما در مناطق شمال شهر تهران و همچنین مراکز برخی استان تهیه می شود، بیانگر راحتی فعالیت این طراحان بی قید و بند و همچنین باز بودن فضا برای گرفتن عکس های بی حجاب و البته با البسه تحریک کننده است. این موج ارسال تصاویر حرفه ای بدحجابی مانکن ها با لباس های غیر اسلامی به تهران محدود نشده و در ماه های اخیر به مراکز برخی استان ها از جمله شیراز نیز رسیده است.
به راستی چگونه عده ای طراح، گوشه ای از شهر یا روستا را برای تهیه این تصاویر حرفه ای عکاسی!!می توانند مهیای اقدامات خود کنند؟!

این در حالی است که طراحی لباس اسلامی در کشور مدت ها است که مورد توجه قرار گرفته اما نتوانسته موفقیت انچنانی کسب کند چرا که با قشر ضعیف و متوسط جامعه که تحت تبلیغات گسترده ضد فرهنگی غرب هستند ارتباطی برقرار نمی کند.

حتی سال گذشته نیز نمایشگاه لباس اسلامی در برج میلاد برگزار شد که مانتوها  و چادر های ارائه در این نمایشگاه هر چند بسیار زیبا و شکیل بودند اما از لحاظ قیمتی آنقدر گران بودند که بسیاری از مردم قدرت خرید انها را نداشتند.

آنچه مسلم است ، نمی توان منکر این شد که جوان ایرانی به واسطه فطرت خود زیبایی و زیبا بودن را دوست دارد و به دنبال راهی برای ابراز این زیبایی هاست و به همین دلیل است که به راحتی در تله فرهنگی غرب و سودجویان بازار مد گرفتار می شود و به دلیل فقر اطلاعاتی درباره فرهنگ غنی اسلامی و ایرانی  که عزت و شرف زن را حفظ می کند به بی راهه می رود .
از همین رو بر مسئولان فرهنگی کشور واجب است که هر چه سریعتر چاره ای برای تغییر فرهنگ پوشش و لباس جوانان ایرانی که روز به روز بیشتر رنگ و بوی غربی می گیرند ، بیاندیشند و یا حداقل رفتارهای غیر قانونی طراحان لباس را پیگیری کنند تا چهره فرهنگی ایران در دنیا تغییر نکند.