-
شنبه, ۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۱۰:۲۹ ب.ظ
-
۹۵
چند سال است که دولت و مجلس ایران، تلاش می‌کنند راه را بر هزینه‌های عظیم مالی در ورزش حرفه‌ای و به ویژه فوتبال دولتی ببندند. به نظر می‌رسد نشانه‌هایی از تمایل جدی دولت یازدهم برای قطع هزینه‌های عظیم از منابع عمومی بودجه در یک حوزه دیگر نیز قابل دیده شدن است.
شروع دولت یازدهم با این امیدواری برای حامیان دولت همراه بود که به پشتوانه ظرفیت‌های حرفه‌ای موجود در حامیان دولت، استفاده از رسانه‌ای دولتی برای همراهی با دولت و توجیه مواضع و عملکرد آن در فضای عمومی رسانه‌ای و سیاسی کشور تقویت شود.
به گزارش «تابناک»، بر خلاف این برداشت اولیه و علاوه بر کم‌فروغ بودن رسانه‌های دولتی در عمر دولت یازدهم تاکنون، برخی از رسانه‌ها مؤثر در دولت قبل که به دولت یازدهم ارث رسیده‌اند در مسیر حذف از حضور در صحنه سیاست قرار داشته‌اند.
در این باره، نخست سایت شبکه ایران ـ که در دولت دهم به صریح‌ترین تریبون دولت تبدیل شده بود ـ از گردونه فعالیت خارج شد و اکنون برخی منابع خبری مدعی شده‌اند که دولت یازدهم بنا دارد خبرگزاری دانشجویان ایران یا ایسنا را نیز با کاهش جدی در شمار کارکنان آن به حوزه اخبار دانشگاهی محدود سازد.
این منبع مدعی شده که به تازگی جهاد دانشگاهی، مجوز راه‌اندازی خبرگزاری علم و فرهنگ را گرفته و به زودی این خبرگزاری آغاز به کار کرده و جایگزین ایسنا خواهد شد.
این کاهش سرمایه‌گذاری دولت در رسانه‌ها را باید در کنار انتقاد پیوسته دولت‌ها در ایران از رسانه‌ها گذارد. هم دولت احمدی‌نژاد و هم دولت روحانی برخی رسانه‌ها را متهم کرده‌اند که با هزینه کردن منابع بودجه عمومی کشور، به تخریب دولت مشغولند.
وقتی محمود احمدی‌نژاد برای پاسخ به پرسش نمایندگان مجلس در مورد محل هزینه بودجه فرهنگی به مجلس رفت، به صراحت از پاسخ دادن شانه خالی کرد و اظهار داشت، وقتی چندین نهاد خارج از کنترل دولت مشغول هزینه این بودجه هستند، چرا وی باید پاسخگو باشد.
وی بعد‌ها پا را حتی از این هم فرا‌تر گذاشت. در اوج التهابات ارزی، احمدی‌نژاد و اعضای هیأت دولت وی از یک خبرگزاری سخن می‌گفتند که با انتشار اخبار دروغ بازار را به هم ریخته است. وی در یکی از خبرساز‌ترین مصاحبه‌های مطبوعاتی خود در مهر ۹۱ در این باره اظهار داشت: «رئیس بانک مرکزی گفت که در یکی از روزهای تعطیل عمومی در مراسم عزاداری نشسته بودیم که دیدیم پیامکی از این خبرگزاری آمد که قیمت سکه این قدر است و قیمت ارز این.
رئیس کل بانک مرکزی در جلسه‌ای که همه مسئولین کشور بودند این را گفت. گفت که من شک کردم. کجا؟ لابد یک اتفاقی افتاده است. سوار شدم رفتم خیابان فردوسی و خیابان‌های اطراف، دیدم همه جا تعطیل است. امروز هم همین حرف‌ها در همین خبرگزاری مطرح می‌شود».
انتقادات احمدی‌نژاد از رسانه‌هایی که به ادعای وی با بودجه دولت به تخریب دولت مشغولند هیچ گاه تمام نشد و به دولت روحانی نیز ارث رسید.
حسن روحانی وقتی که در افتتاحیه نمایشگاه کتاب و در اوج جنجال‌ها بر سر مستند «من روحانی هستم» پشت تریبون سخنرانی رفت، ضمن گلایه‌های خود از آنچه آن را تخریب دولت دانست، از لزوم شناسنامه‌دار شدن منتقدان سخن گفت و ادامه داد، «پسندیده نیست با پول و بیت‌المال مردم از دولتی که منتخب مردم است و با رأی اکثریت مردم شروع به کار کرده است، کسی بخواهد به جای نقد، تخریب را پیشه گیرد».
این سخنان رئیس جمهور علاوه بر این پرسش که منظور وی از این انتقادات چه کسانی بوده، این پرسش را به وجود آورد که دولت روحانی انتظار دارد رسانه‌ها با دولت چه برخوردی داشته باشند.
عده‌ای زبان به اعتراض گشودند که دولت نمی‌تواند انتظار داشته باشد رسانه‌ها به مدح دولت بپردازند و یا اشتباهات و خطاهای آن را توجیه کنند.
رسانه‌هایی که با پول و بیت‌المال مردم اداره می‌شوند، اگر نه بتوانند از دولت حمایت کنند و نه مخالفت، فلسفه‌ای برای وجود آن‌ها نخواهد ماند و به تدریج شمار رسانه‌هایی که با بودجه عمومی کشور مشغول کارند کاهش خواهد یافت.
چند سال پیش، با طرح مسأله مشابهی استفاده از منابع بودجه عمومی کشور در ورزش حرفه‌ای ممنوع شد. به اعتقاد قانونگذاران دلیلی وجود ندارد که برای مثال دو تیم فوتبال با حیف و میل شدن پول دولت به رقابت با یکدیگر بپردازند. احتمالا با استدلالی مشابه دولت به این نتیجه رسیده که دلیلی ندارد از بین دو رسانه، یکی دولت را تقدیس کند و دیگری دولت را تخریب کند و بهتر است که دولت به تدریج رسانه‌داری با استفاده از بودجه عمومی کشور را نیز محدود کند.
گذشت زمان نشان خواهد داد که آیا دولت واقعا می‌خواهد ناف رسانه‌ها را نیز از بیت‌المال جدا کند یا خیر.
