جوابیه خبر "توهین‌های آقای دیپلمات به حضرت عباس(ع)"

به نظر شما آیا حضرت امام در این بیانات، اقدامات رسول اکرم، امیرمومنان و سیدالشهدا سلام الله علیهم اجمعین را زیر سوال برده و یا مثلا به تصمیمات ائمه‌ی هدی علیهم‌السلام شبهه وارد کرده است؟!

به گزارش شیعه آنلاین، در پی انتشار خبری تحت عنوان "توهین‌های آقای دیپلمات به حضرت عباس (ع)"، از طرف نگارنده جوابیه ای بدست ما رسید که بر اساس اصول حرفه ای رسانه ای، بدون هیچ گونه تغییر آن را در ذیل منتشر نموده ایم:

بسم الله الرحمن الرحیم
مدیر محترم سایت شیعه آنلاین   
با تقدیم سلام

پیرو درج خبری جعلی با عنوان «توهین‌های آقای دیپلمات به حضرت عباس (ع)» در تاریخ 23/11/92 و با کد 32631 مطالبی جهت تنویر افکار عمومی تقدیم می‌گردد:

1- خبر مذکور، علی‌رغم جهت‌دهی آن سایت محترم، کذب محض و کاملا خلاف واقع است. متأسفانه مسئولان سایت، یادداشتی صد در صد سیاسی را که با روایتی کنایه‌آمیز از طرز تفکر یک دیپلمات فرضی (تاکید می‌شود: دیپلمات فرضی) سعی در نشان دادن تعارض مشی برخی سیاستمداران، با میزان و معیار اصیلی به نام عاشورا داشته، به عنوان یک خبر واقعی و از زبان یک دیپلمات حقیقی منتشر کرده‌اند!

2- اصل این یادداشت در تاریخ 28/8/92 و در جریان مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 در دولت یازدهم نوشته شده و در تاریخ 10/10/92 برای اولین بار با عنوان «توصیه‌های یک دیپلمات به عباس بن علی علیهماالسلام!!» در کتاب بیرق منتشر گردیده است.

3- هویت فکری، اعتقادی و خط مشی انقلابی و سیاسی نویسنده‌ی یادداشت، کاملا روشن و شفاف بوده و در شهر کاشان شناخته شده است.

4- اکنون سوال مهم و اساسی این است که آن سایت محترم بر اساس چه مدرک و سندی و بر طبق چه منطق و دلیلی با قاطعیت و اعتماد به نفس تمام در مقدمه‌ای صد در صد کذب، مطلب کنایه‌آمیزی را که هیچ گونه واقعیت خارجی نداشته به گونه‌ای انتشار داده که گویی یادداشت مذکور را واقعا یکی از دیپلمات‌های وزارت خارجه نوشته‌ است؟! بدیهی است وقتی چنین وانمود شود که کسی آنقدر وقیح است که به خود جرأت داده واقعا به حضرت اباالفضل العباس علیه السلام جسارت کند و برای حضرتش تعیین تکلیف نماید، خون مخاطب عاشق و شیفته‌ی اهل بیت به جوش آمده و علیه آن موضع‌گیری می‌نماید و البته حق هم همین است و ما نیز اگر فرضا از اصل ماجرا بی‌اطلاع بودیم و خبر سایت شیعه آنلاین را می‌خواندیم قطعا علیه گوینده این سخنان موضع صریح و قاطع میگرفتیم.

5- وجود علامت‌های تعجب متعدد، چه در تیتر یادداشت (در نسخه‌ی اصلی) و چه در متن آن برای کسانی که کوچکترین آشنایی با فن نویسندگی و ادبیات دارند نشانه‌ای از کنایه‌آمیز بودن مطلب و عدم اعتقاد و باور قلبی نویسنده به آن مطالب است. این یادداشت تا پیش از انتشار در سایت شیعه آنلاین (که متاسفانه با تغییر تیتر و اضافه کردن مقدمه‌ای غیر واقعی همراه بود) هر کجا که در فضای مجازی منتشر شده، با نظرات صرفا سیاسی کاربران مواجه گردیده و تا آنجا که ما رصد کردیم کسی از آن سوء برداشت مذهبی نکرده بود.

6- با این همه، به عزیزانی که ممکن است معتقد باشند به هر حال نویسنده در این یادداشت به ساحت مقدس آقا قمر بنی هاشم علیه‌السلام اهانت کرده است پیشنهاد می‌شود این فراز از بیانات حضرت امام رضوان الله علیه را به دقت بخوانند: «اگر آقایان می‌گویند چرا با آمریکا درافتادید که این جنگ واقع بشود که ما هم از اول می‌دانستیم که درافتادن با آمریکا و همه‌ی قدرت‌ها این توابع را دارد ولی این اشکالى است که آقایان باید به خود پیغمبر بکنند که چرا با ابوسفیان درافتادید تا عـمویت و افراد بزرگى از اسلام کشته شوند و مى‌بایست تسلیم مى‌شدى و در گوشه‌ی خانه‌ات مى‌نشستى... و در ایـن صـورت بـه امـیـرالمـؤ منین هم این اشکال وارد است که همه مى‌گفتند بگذار معاویه و اشعث در حکومت شام باقى باشد و همین مطلب اسباب این شد که اشخاصی مثل عمار و چندین هزار جمعیت کشته شدند و با این تفکر، اشکال به حضرت سید الشهدا هم وارد است که چرا... با یـک جمعیت کم به راه افتاد و در مقابل یک حکومت جبار ایستاد... (صحیفه نور، ج 17، ص 120 ـ 121)».

7- به نظر شما آیا حضرت امام در این بیانات، اقدامات رسول اکرم، امیرمومنان و سیدالشهدا سلام الله علیهم اجمعین را زیر سوال برده و یا مثلا به تصمیمات ائمه‌ی هدی علیهم‌السلام شبهه وارد کرده است؟! یا اینکه با عنایت به صحت بی چون و چرای اقدامات اهل بیت علیهم‌السلام، به تفکر غلط جماعتی تاخته که عقیده دارند نباید پا روی دم ابرقدرتها گذاشت و مقابل زورگویی و قلدری آنان ایستاد؟!

مسئله، نقد یک تفکر است. تفکری که احساس می‌شود اعتقاد چندانی به تحمل هزینه‌ها در راه تحقق آرمان‌ها ندارد. تفکری که از زمان اهل بیت علیهم‌السلام وجود داشته و متاسفانه امروز هم در برخی از دستگاه‌های دولتی آثار و نشانه‌های آن دیده می‌شود.

8- راستی مگر نه این است که مخاطب با خواندن این یادداشت، از این تفکر عافیت‌طلبانه که در تقابل با الگوهای مسلّم اعتقادی و مذهبی ماست برمی‌آشوبد و در مقابل آن جبهه می‌گیرد؟

اگر چنین باشد، نگارنده به هدف خود رسیده است چرا که یادداشت «توصیه‌های یک دیپلمات...» قصد داشته در قالب یک متن کنایه‌آمیز، تقابل این تفکر غیرانقلابی را با فرهنگ خدشه ناپذیر عاشورا نشان دهد و بطلان آن را برای مخاطب روشن‌تر نماید.