(فتنه وهابیت)جشن تولّد نوزادان وسالگرد ازدواج بدعت است

شیخ عثیمین از نویسندگان و فعّالان گروه وهّابیّت مى نویسد:
«إنّ الإحتفال بعید المیلاد للطفل فیه تشبهاً بأعداء اللّه، فإنّ هذه العادة لیست من عادات المسلمین : و إنّما ورثک من غیرهم، وقد ثبت عنه (ص) «أنّ من تشبّه بقوم فهو منهم»( فتاوى منار الإسلام: 1/43.(

بر پائى مراسم جشن تولّد براى اطفال از عادات و سنّتهاى اسلامى نیست، بلکه از دشمنان به ارث برده شده است، رسول اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) فرموده است: هر کس همانند دیگران شود از آنان محسوب مى گردد.
و در سخنى دیگر مى گوید: «و أمّا أعیاد المیلاد للشخص أو أولاده أو مناسبة زواج و نحوها فکلّها غیر مشروعة و هى للبدعة أقرب من الإباحة»( مجموع فتاوى و رسائل ابن العثیمین: 2/302.). جشن میلاد براى اشخاص یا اولاد و یا براى مناسبتهاى دیگر از قبیل ازدواج و مانند آن غیر مشروع وبدعت است.
هیئت دائم افتاى سعودى در پاسخ به سؤالى پیرامون مراسم جشن تولّد مى نویسد: «وأعیاد الموالد نوع من العبادات المحدثة فی دین اللّه فلا یجوز عملها لأیّ من الناس مهما کان مقامه أو دوره فی الحیاة»( فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء: 3/83، الفتوى رقم 2008.(
جشن تولّد بدعت در دین محسوب مى شود، و براى هیچ فردى جایز نیست اگر چه از شخصیّتهاى برجسته جامعه و داراى موقعیّت ممتاز باشد
و در پاسخ به استفتاى دیگرى مى نویسد: «لا یجوز إقامة عید میلاد لأحد لأنّه بدعة». وقد ثبت عن الرسول (ص) أنّه قال: «من أحدث فى أمرنا ما لیس منه فهو ردّ»( فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء: 3/84، الفتوى رقم 5289.(
به پاداشتن مراسم جشن تولد براى هیچکس جایز نیست و بدعت به شمار مى آید، و از رسول اکرم (ص) آمده است: هر کس در دستورات دینى ما چیزى بیفزاید، مردود مى باشد.
ولى جاى بس شگفتى است که همان هیئت در رابطه با مراسم جشنهاى دولتى مى نویسد: «وما کان المقصود منه (العید) تنظیم الأعمال مثلا لمصحلة الأمّة وضبط أمورها کأسبوع المرور، وتنظیم مواعید الدراسیّة، والاجتماع بالموظّفین للعمل ونحو ذلک ممّا لا یفضی به إلى التقرّب والعبادة والتعظیم بالأصالة، فهو من البدع العادیّة التی لا یشملها قوله (ص) «من أحدث فی أمرنا ما لیس منه فهو ردّ» فلا حرج فیه، بل یکون مشروعاً(فتاوى اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاء: 3/88، الفتوى رقم 9403.(
اگر مقصود از مراسم برگزارى عید به خاطر مصلحت ملّت و تظیم امور کشور صورت پذیرد، همانند هفته پلیس، و شروع سال تحصیلى، وگردهمایى کارمندان دولتى، و امثال آنها که قصد تقرّب و عبادت در آن نیست، مانعى ندارد و شامل نهى پیامبر نمى شود.
بدیهى است که چنین تفکرى، نهایت تحجّرگرایى و انجماد فکرى است زیرا گذشته از این که مخالفت با برپایى جشن تولد، مخالفت با امرى فطرى است، بلکه هیچ تفاوتى میان جشن ولادت با جشن هاى دیگر مانند مراسم دولتى وجود ندارد، چون کسانى که براى فرزندان خود مراسم جشن تولّد مى گیرند، هیچ گونه قصد تقرّب و یا عبادت ندارند.