نکاتی درباره ماجرای اخیر محمود کریمی

باید توجه شود که مسئول خطا یا اشتباه هر فردی بر عهده خود آن فرد است و نه نسبتی که به آن دارد لذا اگر هم محمود کریمی خطا یا اشتباهی مرتکب شده، خودش مسئول آن است و نه ائمه اطهار علیهم السلام و مکتب تشیع.

به گزارش شیعه آنلاین، حدود دو هفته پیش خبری در رسانه های داخلی جمهوری اسلامی ایران منتشر شد مبنی درگیر شدن "محمود کریمی" مداح سرشناس اهل بیت علیهم السلام با چند نفر در اتوبان شهید بابایی، در شمال تهران.
در طول این دو هفته، اخبار و گزارش های بسیار زیادی در این مورد منتشر شد که زوایای پیدا و پنهان آن را فاش و بسیاری از جزئیات آن ماجرا را نمایان ساخت.

در این مطلب، هدف پرداختن به درستی یا نادرستی، واقعیت و یا دروغی بودن آن ماجرا نیست، بلکه جا دارد به چند نکته نیز توجه شود. اما پیش از بیان این نکات، دانستن این داستانی کوتاه برای روشن تر شدن ماجرا، خالی از لطف نیست.

"روزی یکی از اساتید روش شناسی دانشگاه، در جلسه اول کلاس از شاگردان خود خواست از کلاس بیرون روند و تک تک در کلاس حاضر شوند به طوری که پس از دیدار با استاد، شاگردان همدیگر را ملاقات نمی کردند.

استاد با همه شاگردان به طور جداگانه دیدار کرد و سپس همگی را در کلاس گردهم آورد و از هر کدام از آنان خواست که مضمون سخنانی که برایشان بیان کرده بود را مقابل دیگر دانشجویان بازگو کند.

هر یک از دانشجویان مطلبی را بیان کرد. سپس استاد در پایان کلاس با لبخندی گفت: من به همه شما مطلب مشابهی را بیان کردم اما هر یک از شما به گونه ای و از زاویه ای خاص به آن پرداختید و بسته به برداشتتان از سخنان بنده، حرف ها را بیان کردید. این یعنی رهیافت های گوناگون به موضوع و برداشت های متفاوت از یک مطلب. همه شاگردان خندیدند و کلاس «روش شناسی» به پایان رسید."

اما نکاتی که باید در ماجرای محمود کریمی عنوان شود، به شرح ذیل است:

1- با توجه به داستان فوق، اگر مقصود کشف حقیقت باشد، رهیافت ها متفاوت خواهد بود اما اگر در بیان واقعیت غرض ورزی وجود داشته باشد، حقیقت در مسلخ دروغ گویی قرار خواهد گرفت.

2- کشف حقیقت، امری واجب و بر عهده قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران است تا واقعیت برای افکار عمومی نیز روشن گردد و از هرگونه شائبه ای در این باره دور شوند.

3- باید توجه داشت که حاضرین در آن حادثه چند نفر بوده اند و چه کسانی با چه نگاه و رویکردی، ماجرا را شرح می دهند.

4- بر فرض واقعیت این ماجرا، مداح یا هر شخصیت دیگری قبل از هر چیز یک انسان ممکن الخطاست و نه جایز الخطا. یعنی انسان ممکن است اشتباه کند و دچار خطا شود اما اصل بر این است که از اشتباه و خطا دوری و پرهیز کند و آن را جایز نداند.

5- خطای بزرگ که از بزرگ ترین خطاها به شمار می رود این است که ما اشتباه یک فرد خاصی را به ائمه اطهار علیهم السلام نسبت دهیم، و یا اجازه دهیم که دیگران (دشمنان اهل بیت) از این ماجرا علیه ائمه علیهم السلام سوء استفاده کنند.

6- اگر ثابت شود که محمود کریمی در این ماجرا مقصر نبوده، این پرسش مطرح می شود که چگونه می توان آبروی ریخته شده وی، باز گردانده شود. اما اگر ثابت شود که او مقصر و خطاکار بوده، بنا بر تمامی مفروضات دینی و شرعی، به تناسب جرم ارتکاب یافته، وی باید مجازات شود و پس از مجازات به نص صریح دین اسلامی او از آن جرم پاک خواهد شد. اما چگونه می توان ظلمی که بیش از حد مجازات بوده است (نسبت دروغ و هتک حرمت و شخصیت) را جبران نمود؟!

7- باید توجه شود که مسئول خطا یا اشتباه هر فردی بر عهده خود آن فرد است و نه نسبتی که به آن دارد لذا اگر هم محمود کریمی خطا یا اشتباهی مرتکب شده، خودش مسئول آن است و نه ائمه اطهار علیهم السلام و مکتب تشیع.